عرفا چگونه می بينند؟، ص: 28
اينان بندگان من هستند كه دهان وجودشان به طرف من بود. من هم كه كريم هستم و كرم من هم بی نهايت می باشد. همين طور من پيوسته در دهان وجودشان ريختم و چنين شد: همه خوبی های دنيا را به آن ها دادم؛ چون می خواستند؛ چون دهانشان باز بود و می خواستند:
كرمش، نامتناهی، نعمش، بی پايان هيچ خواهنده ازين در نرود بی مقصود «1»
محال است كه آدم دهان وجودش و حقيقت خود را رو به خدا باز نگهدارد و گرسنه هم باشد و كريمی كه كرم او بی نهايت است، اين بی نهايت گدای دهان باز را تغذيه نكند. محال است.
امام حسين (ع) گفت: اشتياقم به مرگ، از اشتياق يعقوب (ع) به يوسف (ع) بيش تر است. اگر كسی
______________________________ (1) 3. سعدی.
