عبرت های روزگار، ص: 5
در روايات ما آمده است: كسی كه پرده از اسرار و پوشيده ها و ونهفته های مردم برمی گيرد، خداوند نيز پرده از باطن و خلوت ها و خلاف ها و خطاهای نهانی و پنهانی او خواهد گرفت، و در معرض ديد و تماشای ديگران قرار خواهد داد.
بی آنكه كسی با خبر شود نامه به دست امام رسيد.
و امام به خوبی می دانست كه آنچه به بهلول پيشنهاد شده است، چيزی به سود ستمديدگان و مردم بی پناه تمام نمی شود. و ای بسا، هارون او را به اموری وادارد كه بر كسانی ديگر نيز ستم رود.
چرا كه هارون می خواست كارهای ناروا و ناصواب خود را رنگ دين داده، و وجهه دينی دهد. تا اگر كسی دهان به اعتراض گشايد، به پاسخ بگويد: آنچه می كنم تصديق و امضاء دين به همراه دارد. چون به دست كسی همچون بهلول صورت پذيرفته است.
و بدترين خلق خدا كسانی هستند كه جهت دست يافتن به هواها و اميال و آمال خود از دين پل و يا پله می سازند.
امام نامه را خواندند، و بر كاغذی ديگر پاسخ را نوشتند.
پاسخ امام تنها يك حرف بود.
ايشان به خط مبارك خود نوشتند: جيم «ج».
شيعه هشيار دل است، و دارای فطانت و ذكاوت، و با رمزی و كنايه ای و يا اشاره ای همه چيز را دريافت می كند.
نامه به دست بهلول رسيد. و با پاسخ امام راه چاره را دانست و گره از كار او گشوده شد. چرا كه فهميد امام از ايشان «جنون» خواسته است. و اجابت كرد. و از آن پس خود را به ديوانگی زد. جامه های خود را وارونه پوشيد. و كلاهی نه آنچنانكه معمول بود ساخت، و بر سر نهاد. و چوبی به دست گرفت و به گونه كسی كه بر اسبی سوار است، بر آن سوار شد، و عربده می كرد و می گذشت. و همه را می گفت، به كناری روند تا از لگد اسب و مَركب او در امان باشند.
