ترجمه قرآن كريم، ص: 6
آن زمان را ياد آر كه پروردگارت به فرشتگان گفت: به يقين جانشينی در زمين قرار می دهم. گفتند: آيا موجودی را در زمين قرار می دهی كه در آن به فساد و تباهی برخيزد و به ناحق خون ريزی كند و حال آن كه ما تو را همواره با ستايشت تسبيح می گوييم و تقديس می كنيم. [پروردگار] فرمود: من [از اين جانشين و قرار گرفتنش در زمين ] اسراری می دانم كه شما نمی دانيد. 30
و خدا همه نام ها [یِ موجودات ] را به آدم آموخت؛ سپس [هويت و حقايق ذات موجودات را] به فرشتگان ارائه كرد و گفت: مرا از نام های ايشان خبر دهيد، اگر [در ادعای سزاوار بودنتان به جانشينی ] راستگوييد.
گفتند: تو از هر عيب و نقصی منزّهی، ما را دانشی جز آنچه خودت به ما آموخته ای نيست، يقيناً تويی كه بسيار دانا و حكيمی.
[خدا] فرمود: ای آدم! فرشتگان را از نام های آنان خبر ده. پس هنگامی كه نام هايشان را به فرشتگان خبر داد [خدا] فرمود: آيا به شما نگفتم كه من يقيناً نهانِ آسمان ها و زمين را می دانم، و به آنچه شما آشكار می كنيد و به آنچه پنهان می داريد، دانايم؟
و [ياد كن ] هنگامی كه به فرشتگان گفتيم: به آدم سجده كنيد، پس سجده كردند مگر ابليس كه نپذيرفت و تكبّر ورزيد و از كافران شد.
و گفتيم: ای آدم! تو و همسرت در اين بهشت سكونت گيريد و از هر جای آنكه خواستيد فراوان و گوارا بخوريد، و به اين درخت نزديك نشويد كه [اگر نزديك شويد] از ستمكاران خواهيد شد.
پس شيطان، هر دو را از [طريق ] آن درخت لغزانيد و آنان را از آنچه در آن بودند [چه مقام و مرتبه معنوی، و چه منزلت و جايگاه ظاهری ] بيرون كرد. و ما گفتيم: [ای آدم و حوا و ای ابليس!] در حالی كه دشمن يكديگريد [و تا ابد، بين شما آدميان و ابليسيان صلح و صفايی نخواهد بود، از اين جايگاه ] فرود آييد و برای شما در زمين، قرارگاهی [برای زندگی ] و تا مدتی معين وسيله بهره وری اندكی خواهد بود.
پس آدم كلماتی را [مانند كلمه استغفار و توسّل به اهل بيت: كه مايه توبه و بازگشت بود] از سوی پروردگارش دريافت كرد و [پروردگار] توبه اش را پذيرفت؛ زيرا او بسيار توبه پذير و مهربان است.
