و بر من از روزى حلالت وسعت عنايت كن و مرا از شر انسان بد و همسايه بد و پادشاه بد و همنشين بد و روز بد و ساعت بد كفايت فرما

 گناهانم را آنچه بوده و آنچه خواهد بود بيامرز و پدر و مادرم و همه مردان و زنان باايمان را مشول آمرزشت قرار داده

اى خدا، اى بسيار مهربان، اى بخشايشگر، اى پديد آورنده آسمانها و زمين، اى دارنده هيبت و شكوه اى مهربان ترين مهربانان، خدايا! به حق اين دعا...

همه آفريدگان در برابر آن و بادها در وزيدن خود در برابرش پريشان گشتند، و آتش ها به درگاهش در جايگاه خويش خاموش شدند و به فرمانروايى ات كه با آن همواره به پيروزى شناخته شدى، و با آن در تو آسمانها و زمين ستوده گشتى،

و به دانش و شكوه و بزرگى و عزّت و جبروتت كه زمين تاب آن را نياورد، و آسمانها در برابرش زانو زدند و در برابرش عمق فروردين زمين فروتر گشت و درياها و نهرها در آستانش از حركت ايستاد، و كوهها فروتن شد و زمين با شانه هايش آرام گشت، و تسليم شدند

و به رحمتت كه با آن بر همه آفريدگانت بخشش كردى، و به توانايیات كه با آن جهانيان را برپا داشتى، و به نورت كه از هراسش طور سينا بر خاك افتاد

و به نشانه هايت كه در زمين مصر، به بزرگوارى عزّت و غلبه ات واقع شد، با نشانه هاى تحسين برانگيز و حاكميت نيرومند و در سايه قدرت پرشكوت، به مقام كلمه تامّه، و كلماتى كه با آن بر اهل آسمانها و زمين و اهل دنيا و آخرت عطا و بخشش نمودى

و به سوگندت براى اسحاق و به شهادتت براى يعقوب و به وعده ات براى اهل ايمان و براى دعاخوانان به نامهايت كه اجابتشان كردى و به بزرگى ات كه براى موسى بن عمران (درود بر او) در قبّه رمّان نمايان شد،

و نيز براى ابراهيم (درود بر او) خليلت پيش از آن در مسجد خيف و براى اسحاق برگزيده ات (درود بر او) در چاه شيع و براى يعقوب (درود بر او) پيامبرت در بيت ايل و وفا كردى به پيمانت براى ابراهيم (درود بر او)

و فرعون و سپاهيان و مركب هايش را در دريا غرق كردى و به نام بزرگت، آن نام بزرگ تر، با شكوه تر، گرامى تر، و به بزرگى ات كه با آن بر موسى كليمت (درود بر او) در طور سينا جلوه كردى

 با تسلّط بخشيدن شب و روز و ساعات بر آنها شمارش سالها و ثبت حساب را شناساندى، و ديدن آنها را براى همه مردم يكسان نمودى،

پس چه نيكو تقدير نمودی و صورتگرى كردى و چه نيكو صورتشان دادى، و با نام هايت آنها را بر شمردى درخور و به حكمتت تدبير نمودى تدبيرى شايسته و چه نيكو تدبير كردى

و مى خوانمت به اراده ات كه جهانيان در برابرش مطيعند،به كلمه ات كه با آن آسمانها و زمين را آفريدى، و به حكمتت كه با آن شگفتي ها را ساختى، و تاريكى را با آن پديدآوردى و آن را شب قرار دادى،

و تو را می خوانم به نيرويت كه با آن آسمان ها را نگاه داشتى از اينكه بر زمين افتد مگر به اجازه تو، و با آن آسمانها و زمين را از اينكه ويران شوند نگاه داشتى

و چون با آن براى رفع سختى و زيان خوانده شوى برطرف گردد و میخوانمت به شكوه جلوه گرامى ات، گرامى ترين جلوه ها و عزيزترين آنان كه چهره ها در برابرش خوار گشته و گردنها خاضع شده و صداها آهسته گشته و دلها در برابر آن هراس ناك شده اند از ترس تو

و چون با آن بر درهای ناگشوده زمين خوانده شوى براى فرج گشوده شود، و جون با آن براى آسان شدن سختى خوانده شوى، آسان گردند و چون با آن بر مردگان براى زنده شدن خوانده شوى، زنده شوند