سُوَيْد از قبيله خَثْعَم و از اعراب قحطانى است. او مردى بزرگ، شريف و شجاع بود و بسيار نماز مى گزارد. وى، آخرين يار باوفاى امام حسين عليه السلام بود كه در روز عاشورا به ميدان كارزار گام نهاد و آن قدر جنگيد كه از فزونى زخم ميان كشتگان بر زمين افتاد. تا آن كه شنيد، سپاهيان ابن زياد مى گويند: «حسين كشته شد.» سويد از شنيدن اين خبر شكيب از دست داد و با كاردى كه در اختيار داشت به دشمن حمله كرد. او لختى جنگيد و سرانجام به دست هانى بن ثبيت حضرمى و به قولى به دست عروة يا عزرة بن بطان تغلبى و زيد بن رقاد جنبى به شهادت رسيد.
رجز منسوب به وى چنين است:
اقْدِمَ حسينُ اليومَ تَلْقَى احمدا وشيخكَ الخير عَلياً ذا النِدى
وحسناً كالبدرٍ لاقى الأسْعُدا وعمّكَ القَرْمَ الهُمامَ الَارْشَدا
حمزةَ ليث اللَّه يُدْعى اسدا وذا الجناحين تَبَوَّا مَقْعَدا
فى جَنّةِ الفردوسِ يَغلُو صُعُدا
پيش بيا اى حسين! كه امروز در باغ بهشت، پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم و پدر نيكوكار و بخشنده ات را ملاقات مى كنى؛ و حسن ماه سيما كه نيك بختان را ملاقات كرد و عموى بزرگوار شجاع و با سخاوتت حمزه كه در راه حقيقت گام برداشت و شير خدا ناميده مى شود و جعفر طيّار كه مقامش بالا مى رود.
منبع : منبع: پژوهشی پیرامون شهدای کربلا، پژوهشکده تحقیقات اسلامی.
