2- فناپذيری دنيا و بقای آخرت

تفاوت ديگری كه بين دنيا و آخرت وجود دارد اين است كه: هيچ چيز در دنيا دوام و بقا ندارد. موجودات، هميشگی، جاويد و ابدی نيستند. عزيزترين موجود اين عالم كه برتر از او وجود ندارد، پيغمبر عظيم الشأن اسلام صلی الله عليه و آله است كه سهم بودن ايشان در اين دنيا شصت و سه سال بود. خداوند متعال او را در دنيا با آن همه احترام، مقام، عظمت و كرامت، ابدی و جاويد قرار نداد، بلكه در زمان حيات آن حضرت، خود پروردگار عالم خبر مرگ ايشان را به او داد.

«إِنَّكَ مَيِّتٌ» «1»

حبيب من، يقيناً مرگ گريبان تو را نيز خواهد گرفت و روزی می رسد كه بين روح و بدن تو جدايی می افتد و بدن تو بايد در همين زمين دفن بشود و جان مقدست نيز بايد در جوار من قرار بگيرد، تا روز قيامت كه دوباره بين اين جان و بدن آشتی برقرار بكنم و با همين بدن و جان مركّب وارد عالم آخرت بشوی.

آنچه در اين عالم است به عمر او خاتمه داده است. مهر ابدی بودن و بقا بر پرونده كسی زده نشده است. اما در عالم آخرت، مرگ و محدوديتی وجود ندارد.

تمام موجوداتی كه در عالم آخرت هستند، هميشگی و ابدی هستند، بقا دارند و مسأله ای به نام مرگ برای اهل آخرت وجود ندارد.

شما می دانيد اگر يك مرد، زن، كودك، پير يا يك جوانی خدای نكرده حدود هفتاد درصد بدن او در ميان شعله های آتش آسيب ببيند و آتش را خاموش بكنند و او را به بيمارستان ببرند، بهترين دكتر و دارو هم كنار او قرار بگيرد، احتمال مرگ او

______________________________
(1)- زمر (39): 30؛ «بی ترديد تو می ميری.»