حلال و حرام مالی، ص: 192
او جزء مهاجرينی بود كه هجرتش فقط برای خاطر اطاعت از پروردگار بود. در اين زندگی قدم برداشت، اما قدمش الهی و پاك بود.
«و قنع بالكفاف»
نسبت به مال دنيا و زندگی، به حدّ كفايت قناعت كرد.
«و رضی عن الله»
با اين كه در دوره عمر هفتاد ساله اش- كه در كتاب ها نوشته اند- مصائب و شكنجه های زيادی ديد، ولی اميرالمؤمنين عليه السلام فرمودند: او از خدا رضايت داشت و با خدا خوش بود.
«و عاش مجاهداً»
در تمام دوران زندگی خود، برای خدا كوشش كرد و زحمت كشيد.
تشبيه مرگ به حمام
اين بيماری كه حضرت جواد عليه السلام به عيادتش آمده بودند، شيعه قابل قبولی بود.
حضرت فرمودند: چرا به خاطر مردن گريه می كنی؟ عرض كرد: مردن، جان كندن، فراق و انتقال به عالم بعد خيلی سخت است. اما جواب امام عليه السلام چه بود؟
امام مانند قرآن كريم، حجّت پروردگار بر بندگان است. حجّت؛ يعنی عمل امام بايد الگوی ما باشد و حرف امام را صد در صد قبول كرد؛ چون حرف امام، حرف خداست.
حضرت به او فرمودند: اگر انسانی از نوك سر تا نوك پا، پوست بدنش بيماری تاول بگيرد. تمام تاول ها پر از چرك و خون شود. اين تاول ها باز و زخم شود، باز روی آن تاول بزند و از علاج آن نااميد شوند، شخص بيمار چه حالی دارد؟ معلوم است كه بدترين حال را دارد. شخص نااميد، بدترين حال را دارد.
