ترجمه مفاتيح الجنان، ص: 926

كردم، چندان عمر يافته ام كه از زندگانی ملول و خسته شده ام، و اين دعا بسيار معتبر است. و در تمام كتابهای دعا نقل شده

در ذكر تعقيبات مختص به نماز صبح

بدانكه تعقيب نماز صبح، بيش ار ساير نمازهاست، و احاديث در فضيلت خصوص اين تعقيب بسيار است.

از امير مؤمنان عليه السّلام روايت شده: ذكر خدا بعد از نماز صبح تا طلوع آفتاب در بدست آوردن روزی، سرعت بخش تر از سفر كردن برای تجارت بر روی زمين است. از حضرت رسول صلی اللّه عليه و آله روايت شده: هركه از طلوع صبح، تا طلوع آفتاب، در مصلّای [محلّ خواندن نماز] خود قرار گيرد، و به تعقيب مشغول باشد، خدا او را از آتش دوزخ برهاند. از امام باقر عليه السّلام نقل شده: شيطان لشگر روز خويش را از طلوع صبح تا طلوع آفتاب منتشر می كند، و لشكر شب خويش را از غروب تا بر طرف شدن حمره مغربيّه [سرخی موجود در افق مغرب ] بنابراين، در اين دو ساعت خدا را بسيار ياد كنيد، كه در اين دو زمان، شيطان آدمی را از ذكر خدا غافل می كند. به سند صحيح روايت شده كه امام رضا عليه السّلام در خراسان، هنگامی كه نماز صبح را به جای می آوردند، تا طلوع آفتاب در مصلّای خويش می نشستند، و مشغول تعقيب بودند، آنگاه كيسه چرمی برای آن حضرت می آوردند، كه در آن چند مسواك بود، به يك يك آنها مسواك می كردند، سپس مقداری كندر می جويدند، پس از آن قرآن تلاوت می كردند. از حضرت رسول صلی اللّه عليه و آله روايت شده: هركه از طلوع صبح تا طلوع آفتاب مشغول تعقيب باشد، ثواب حجّ برای او نوشه می شود. در حديث قدسی وارد شده: حق تعالی می فرمايد: ای فرزند آدم مرا پس از صبح يك ساعت، و پس از عصر يك ساعت ياد كن، تا همه كارهای مهمّ تو را كفايت كنم.

اما تعقيبات مختصّ به صبح: اول: ابن بابويه به سند معتبر، از امام باقر عليه السّلام روايت كرده: هركه پس از نماز صبح هفتاد مرتبه از خدا طلب آمرزش می كنم و بسوی او باز ميگردم بگويد، خدا او را بيامرزد، هرچند در آن روز هفتاد هزار گناه مرتكب شود، و در روايت ديگری آمده است هفتصد گناه «1». دوم همچنين ابن بابويه به سند صحيح و سندهای معتبر از امير مؤمنان عليه السّلام روايت كرده:

______________________________
(1) بايد به اين معنا توجه داشتبه باشيم كه اينگونه روايات در تمام تب مذهبی و به ويژه مفاتيح الجنان مجوزی برای انجام گناه نيست، بلكه بيانگر عظمت استغفار يا دعا يا زيارت است، و اگر كسی با دل گرمی به اينگونه روايات، براساس علم و عمد آلوده به گناه شود خود را از فيوضات حق محروم و از رحمت حق دور كرده و دلش را از چشيدن لذت توبه مهجور نموده است