ترجمه مفاتيح الجنان، ص: 199

زيباست، خدايا نخستين، كسی نيستم كه تو را نافرمانی كرده و حضرتت توبه پذيرش شدی، و خود را در معرض احسانت قرار داده و تو مرا مورد احسانش قرار دادی، ای پاسخگوی درماندگان، ای برطرف كننده زيان، ای بزرگ نيكی، ای دانای نهان، ای زيبا پرده پوش، به جود و كرمت به سوی تو شفاعت می جويم، و توسّل می كنم نزد تو به فضل و رحمتت دعايم را اجابت كن، اميدم را به خود نااميد مساز، و توبه ام را بپذير، و با احسان و مهرت خطاهايم را ناديه گير، ای مهربان ترين مهربانان.

المناجاة الثانية: مناجاة الشّاكين

مناجات دوّم: رازونياز شاكيان

به نام خدا كه رحمتش بسيار و مهربانی اش هميشگی است

خدايا از نفسی كه فراوان به بدی فرمان ميدهد به تو شكايت می كنم، همان نفسی كه شتابنده به سوی خطا، و آزمند به انجام گناهان، و در معرض خشم توست، نفسی كه مرا به راه هلاكت می كشاند، و هستی ام را نزد تو از پست ترين تباه شدگان قرار می دهد، بيماريهايش بسيار، آرزويش دراز است، اگر گزندی به او در رسد بی تابی می كند، و اگر خيری به او رسد از انفاقش دريغ می ورزد، به بازی و هوسرانی ميل بسيار دارد، از غفلت و اشتباه آكنده است، مرا به تندی به جانب گناه می راند، و با من در توبه و ندامت امروز و فردا می كند، خدايا از دشمنی كه گمراهم می كند و از شيطانی كه به بی راهه ام می برد به تو شكايت می كنم، شيطانی كه سينه ام را از وسوسه انباشته