پرسشها و پاسخها، ص: 35

فصل دوم: اسماء و صفات خداوند متعال

سؤال 1:

آيا جايز است اسم يا صفتی كه در كتاب و سنّت بر خدای سبحان اطلاق نشده است، آن را بر خدا اطلاق كرد؟

برخی می گويند: اسماءاللَّه و صفات او، همان است كه در قرآن و احاديث آمده است و ما نيز فقط بايد همان ها را استعمال كنيم كه مراد از توقيفی بودن اسمای خداوند نيز همين است.

دلايل توقيفی بودن اسماءاللَّه:

1- «وَ لِلَّهِ الْأَسْماءُ الْحُسْنی فَادْعُوهُ بِها وَ ذَرُوا الَّذِينَ يُلْحِدُونَ فِي أَسْمائِهِ سَيُجْزَوْنَ ما كانُوا يَعْمَلُونَ» «1».

و نيكوترين نام ها به لحاظ معانی ويژه خداست، پس او را با آن نام ها بخوانيد؛ و آنان كه در نام های خدا به انحراف می گرايند و او را با نام هايی كه نشان دهنده كاستی و نقص است، می خوانند رها كنيد؛ آنان به زودی به همان اعمالی كه همواره انجام می دادند، جزا داده می شوند.

علامه طباطبائی رحمه الله فرموده اند «2»:

استدلال به اين آيه شريفه مبتنی بر دو امر است:

1- «ال» در كلمه «الاسماء» برای عهد باشد كه اشاره دارد به اسمائی كه در كتاب و سنّت صحيحه وارد شده است.

______________________________
(1) اعراف (7): 180.

(2) الميزان: 8/ 358- 359.