كلمة شفاعت در لغت به معنای جفت شدن و كنار هم قرار گرفتن دو چیز است.[1]در اصطلاح كلامی نیز شفاعت به معنای وساطت اولیا و برگزیدگان الهی، برای رساندن بندگان به فیض رحمت و مغفرت الهی و دستگیری و نجات آنان است.[2]شهید مطهری می گوید: شفاعت اقسامی دارد كه برخی ...
گاهي انسان آن چنان آلوده به گناه ميشود كه توبه و استغاثه او نزد خداوند پذيرفته نميشود[1]. در اين حال، خداوند به بندگان ويژة خود، يعني اهلبيت: فرمان ميدهد از پيروان خود شفاعت کنند؛ زیرا اگر ايشان شفيع بارگاه الهي براي شخص گنهكار شوند، خداوند ...
منابع:
کتاب : تفسير حكيم ج2
نوشتہ : استاد حسین انصاریان
آنچه از آيات و روايات استفاده مىشود اين است كه شفاعتگنندگان در پيشگاه حق عبارتاند از:
1- طاعت و عبادت
2- توبه
3- پيامبر
4- فاطمه زهرا
5- اميرالمؤمنين و ...
در آیاتی که گذشت، صفات شفاعت کنندگان ذکر شد؛ آنهایی که به توحید و یگانگی خدا ایمان دارند، کسانی که از خدا عهدنامه توحید و یکتاپرستی دریافت کرده اند، آنانی که سخنشان مورد پسند خدا قرار گرفته است و آنها که مقرّب درگاه الهی هستند، از دیدگاه قرآن ...
شفاعت، آیاتی، شفاعت کنندگان، آیات در مورد شفاعت، من، گروههای متنوع آیات، خدا،شفاعت، یک موضوع قرآنی و روایی است. در قرآن شریف، افزون بر بحثهای گذرا و بدون به کارگیری واژه شفاعت و مشتقات آن، در حدود 30 مورد عنوان «شفاعت»، به کار رفته است.
آیاتِ ...
معنای لغوی شفاعت :
کلمه ی شفاعت از ریشه ی ثلاثی « شفع » می باشد . شفع در اصل به معنای زوج و جفت آمده است.۱
همچنین راغب شفع را در حالت مصدری به معنای «پیوستن و ضمیمه شدن چیزی به همانند خود» می داند . ۲
بنابراین شفع و شفاعت ، هر دو مصدرند به ...