امیرمؤمنان علی (علیه السلام) در عهدنامۀ مالک اشتر دربارۀ گزیده ترین مسئولان و همکاران چنین فرموده است :
«ثُمَّ لْيَكُنْ آثَرُهُمْ عِنْدَکَ أَقْوَلَهُمْ بِمُرِّ الْحَقِّ لَکَ، وَ أَقَلَّهُمْ مُسَاعَدَةً فِيمَا يَكُونُ مِنْکَ مِمَّا كَرِهَ اللّهُ لاَِوْلِيَائِهِ . »
آن گاه بايد گزيده ترِ آنان نزد تو كسى باشد كه سخن تلخ و صریح حق را به تو بيش تر گويد، و در كارى كه از تو سر مى زند و از جمله كارهايى باشد كه خدا آن را براى دوستان خود نمى پسندد، از همگان كم تر تو را يارى كند.
همكار مطلوب كسى نيست كه بله قربان گو، مطيع و سازشكار باشد، بلكه اشخاص رك گو، مستقل و راست كردار كه به تصميم هاى غلط و اقدامات نادرست و خلاف مصالح اجتماعى و سازمانى تن نمى دهند، مطلوب ترين همكاران اند.
اميرمؤمنان على (علیه السلام) گزيده ترين مسئولان و همكاران را كسانى معرفى كرده است كه سخن حق را، هرچند تلخ، بيش از هركس بيان كنند، و آن جا كه مسئولى به سوى تصميم و اقدامى نادرست پيش مى رود، كم ترين همراهى را با او بنمايند، و در تصميم و كار نادرست همراهى نكنند .
از منظر امام على (علیه السلام) گزيده ترين همكاران در مديريت هاى ارشد و كليدى، كسانى اند كه دو ويژگى داشته باشند: رك گويى؛ و ناهمراهى در نادرستى.
همكار مطلوب كسى نيست كه بله قربان گو، مطيع و سازشكار باشد، بلكه اشخاص رك گو، مستقل و راست كردار كه به تصميم هاى غلط و اقدامات نادرست و خلاف مصالح اجتماعى و سازمانى تن نمى دهند، مطلوب ترين همكاران اند.
چنين كسان خيرخواهانِ مردم و سازمان، و بهترين ياور براى زمامداران و مديران اند. ، چنان که در بیانی در غررالحکم این طور وارد شده است :
«إِنَّمَا يُحِبُّکَ مَنْ لاَ يَتَمَلَّقُکَ، وَ يُثْنِي عَلَيْکَ مَنْ لاَ يُسْمِعُکَ.»
كسى تو را به درستى دوست مى دارد كه به تو تملّق نگويد؛ و كسى در حقيقت ثناى تو گفته است كه سخنان خوشايند بى اساس به گوشت نرساند.
خداوند به ما توفیق فهم درست عهدنامۀ مالک اشتر و بهره گرفتن از آن در میدان عمل را عنایت کند . إن شاء الله
استاد دلشاد
منبع : پایگاه تبیان
