با رصدی در مبانی و ریشه های شبهاتی که در شبکه های مجازی خصوصا کانال ها و گروه های تلگرامی از قبیل "ناسیونالیسم ها ایرانی" و "ناخداباوران" و "مخالفان اسلام" و... این باور تقویت می شود که شبهاتی تازه و با هدفی کلی این باور را نشانه گرفته تا "دینِ انسانیت مدرن" را تبیین و ترویج کند و با تکیه و پررنگ کردن آموزه های اّمانیسم، چراغ عبودیت و سرسپردگی و خداپرستی را در وجودانسان معاصر کمرنگ و خاموش کند.
این جریان هماهنگ در صفحات اجتماعی، که شبهاتی را متاسفانه با همراهی و ترویج آن توسط برخی از هنرمندان و ستارگان هنری اشاعه می شود و با همراهی امپراطوری رسانه ای، دغدغه ای جدی برای مصلحان اجتماعی و علاقه مندان و احیاگران اسلام در دنیای معاصر محسوب می شود.
در ابتدا جمله ای زیبا و حکیمانه از علامه جعفری (ره) اشاره می کنم که "بشر یک میلیون اشتباه ندارد؛بلکه تنها وتنها یک اشتباه دارد و آن این است که"هدف وایده آل زندگی" خود را نمی داند".
با بررسی منابع اصیل اسلامی متوجه می شویم که تنها هدف عالی خلقت الهی، رسیدن انسان به مرحله "عبودیت و بندگی" است وَ مَا خَلَقْت ُ الْجِن َّ وَ الاْنس َ إِلآ لِیعْبُدُون ِ.( ذاریات ،56 )آفرینش انسان و جن ّ برای (عبودیت و) بندگی است.
این هدف چنان مهم و پر اهمیت است که خداوندمتعال در خطاب های متعدد و به صورت های گوناگون، برترین بنده خود محمد مصطفی صلی الله علیه و آله و سلم را به پافشاری بر مسیر عبودیت سفارش می کند.
خداوند متعال همانگونه که مهرورزی و حسن خلق و انسانیت پیامبر(ص) را بی همتا می داند(قلم:4) سفارش به عبودیت، برپایی نمادهای عبودیت و بندگی را در آیات متعدد قرآن را به خاتم الانبیا(ص) یادآور می شود(اسرا:78؛ مدثر:1؛ مزمل؛1و...)
بررسی دقیق مبانی شبهات تازه در فضاهای مجازی این باور را تداعی می کند که جریانی به صورت هدفمند و گاه در قالب طنز و جملات بسیار کوتاه و .. به صورت غیر مستقیم سعی در افول و به انزواکشاندن "عبودیت و بندگی" انسان را داردو مرکز ثقل برای طرح این شبهات، توجه به "انسانیت منقطع از وحی" و با مرکزیت امانیسم است.
این شبهات گاهی و در ایام فاجعه منا با تمسخر مناسک عبادی حج تمتع و با جایگزینی کمک به مستمندان به جای مناسک عبادی حج ،گاهی با برتری دست های نیکوکاران بر لب های ذاکران و گاهی هم با همنشینی سگ نجس العین با سجاده نماز عجین و گاهی هم با تبلیغات انتخاباتی دشمنان اسلام و دعوت به روزه گرفتن از انسان کشی، بجای روزه گرفتن از خوردن و آشامیدن همراه می شود. یکی از بارزترین شعارهای این جریان رسانه ای، تکیه بر شعارِِ"التماس تفکر" بجای "التماس دعا" است که این شبکه ها و کانال ها به صورت منسجم بر آن تکیه می کنند.
از نتیجه های ابتدایی چنین جریان فراگیری، تغییر سطح پرسش های انسان معاصر در مواجه با مفاهیم دینی و به چالش کشیدن مفاهیم دینی به بهانه شعارهایی همچون "دین عقلانیت" و "دین انسانیت" است. بدیهی است در این اندیشه، مفاهیم وحیانی و معنوی کاملا غیر قابل اعتماد هستند و انکار و تمسخر بهشت و جهنم، که وعده گاه پاداش های عبودیت و بندگی خداوند است از رسالت های دینِ "انسانیت غربی" قرار دارد.
امروزه برخی از سایت و پایگاه های پاسخگو به شبهات، تلاش های قابل ستایشی را برای پاسخ به این شبهات دارند، ولی باید هشیار باشیم که برخی از پاسخ هایی که در این مراکز در برنامه خود دارند، از سنخ توجه به ساقه و امور فرعی است وباید با ریشه های این شبهات مقابله کرد. حلقه مفقوده در این پاسخگویی ها که نباید از غافل بود، محوری ترین هدف این شبهات، یعنی حذف "عبودیت از زندگی انسان" است که نباید نادیده گرفته شود.
در این راستا لازم است که متولیان امور فرهنگی و دینی، ضمن موشکافی و ارایه تحلیل های متقن و خردورزانه از "عبودیت پویا" و آثار آن در زندگی بشر و جداسازی آن از "عبودیت راکد"، به خنثی سازی این جریان خزنده بپردازند تا از آسیب های جدی، فاصله گرفتن نسل نو و جوان، از مسیر سعادت بخش عبودیت و دین داری جلوگیری کنند. بمنه و کرمه.
نویسنده: سید علی بطحایی،طلبه سطح خارج حوزه علمیه قم. دکترای کلام
منبع : پایگاه عرفان
