قاضى از نظر مقررات فقه اسلامى بايد مؤمن، عادل، عالم، با فراست، حاذق، پاكدامن، شجاع، صبور و حليم باشد، او بايد كار خود را از بهترين عبادات بداند و از زيادى كار خسته و آزرده نگردد و پاداش رنج خود را به حساب خدا بياورد.
در حال كسالت، خواب‌آلودگى، شادى شديد، ابتلاى به هَمّ وغم، خشم، گرسنگى، انباشتگى شكم، سرماى سخت و گرماى طاقت‌فرسا، از قضاوت بپرهيزد، و خود براى خود خريد و فروش نكرده و وارد انواع معامله نشود، تا مبادا مردم درباره او تسامح روا دارند و از راه ارزان فروختن به او، و گران خريدن از او، حقى بر ذمه‌اش احراز كنند، و او را مأخوذ به حيا نسازند.
قاضى از نظر فقه عالى اسلام، بايد طرفين دعوا را در سلام گفتن و سخن گفتن و نگاه كردن و اكرام و احترام، در يك سطح قرار دهد، و در حكومت و قضاوت خود چنان بى‌نظر باشد كه خويشاوند به جانبدارى او طمع نبندد و دشمن از عدالت پروريش نوميد نگردد.
منبع : پایگاه عرفان
