اين اولين قدمى بود كه در ميدان جانبازى به عالم اسلام و مسلمين گذاشتند، اين شد كه هر يك از اعضا، كليه تجملات صورى و زينت‌هاى ظاهرى از لوازم خواب، خوراك، پوشاك، سوارى و پذيرايى را در بازار حراج ريخته هزينه آن را در صندوق انجمن براى دستگيرى درماندگان و قضا حوايج نوعيه ملك ملت اسلام ذخيره كردند.
ثانياً: هر روز و هر شب به بسطترين و ساده‌ترين مأكولى كه در خور قيمت بازار آن روز بود، گذران نموده و تفاوت قيمت الوان و اطعمه معمول را، تسليم صندوق انجمن مى‌كردند.
ثالثاً: هر يك از اعضاء ملتزم شدند كه خود را در مقابل قرآن مجيد مسئول بداند و تلاوت قرآن مجيد را، اقل ما يكون، در بيست و چهار ساعت يك حزب از روى فكر و امعان مواظبت نموده و موارد ذيل را عمل نمايند:
1- اداء فرايض و نوافل به جماعت.
2- امر به معروف و نهى از منكر.
3- دعوت به اسلام.
4- بحث با دعاة نصارى با روشى نيكو.
5- احسان به فقراء.
6- اعانت و قضاء حوايج هر محتاجى با تمكن.
7- صله رحم.
بربال انديشه، ص: 349
8- عيادت مريض.
9- تفقد از حال غايبين.
10- زيارت قادمين.
11- اداره حقوق مالى الهى (خمس و زكات و غيره).
12- ارشاد جاهل و تنبيه غافل.
13- تنزيه و تقديس آيينه نفس، از مطلق ملكات خبيثه، خاصه ملكه رذيله خودخواهى، خودپسندى، خودبينى.
14- عفو و اغماض از خطاياى شخصى.
15- كظم غيظ.
16- اعراض از لغو و بيهوده سخن گفتن.
17- اين كه هر نفر، يك دفتر در جيب داشته باشند تا هر يك از مواد 16 گانه مزبوره را به جا آورده، در آن دفتر به حسب نمره و تاريخ ثبت نمايند و هر شب با اين دفتر به جزء دفتر كل كه راجع به همه اعضا است، منتقل گردد تا عمل اعضا در جامعه حزب الوطنى معلوم شود.
منبع : پایگاه عرفان
