روزى، يكى از مادّيون (به تعبير علمى ماترياليست) نزد حضرت صادق، عليه‌السلام، آمد و گفت: خداوند انسان را براى چه آفريده است؟ امام صادق، عليه‌السلام، جواب خيلى لطيفى به او دادند، چون در ذهن او ايرادهايى بود كه مى‌خواست از نظر خود امام، عليه‌السلام، را در بحث محكوم كند. امام فرمود:
«فإن الله خلق خلقا برحمته لرحمته».
خداوند انسان را آفريد تا رحمت خود را صرف او كند.
آن مرد ديگر به بحث ادامه نداد، چون مى‌خواست بگويد: خدايى كه جهنم را آفريده و در روز قيامت چند ميليارد انسان را در جهنم مى‌ريزد تا به قول شما بسوزند و مار و عقرب به آنان بزند و با غل و زنجير جهنم آنان را ببندند، خداى ستمگرى است و ما از ظلم فرارى هستيم و او را نمى‌پذيريم. اما چون انسان باسوادى بود تا امام فرمود:
«فإن الله خلق خلقا برحمته لرحمته»، ديگر به بحث ادامه نداد. امام نيز مى‌خواستند به او بفهمانند در قيامت هر كس مبتلا به عذاب شود، به دست خود خود را مبتلا و گرفتار كرده است. به همين سبب است كه قرآن بدى و زشتى انسان را به خودش نسبت مى‌دهد، اما خوبى‌ها را از آن خداوند مى‌داند.
در كشور ما، كلاس‌هاى قرآن و برنامه‌هاى حفظ قرآن و جلسات تفسير زياد است. در قم، حقايق قرآن را به فارسى و پنجاه زبان ديگر تهيه و منتشر مى‌كنند، اما عده‌اى با اين‌كه قرآن و مسجد و ماه رمضان و محرم و صفر و محراب و منبر در كنارشان است، از همه اين‌ها متنفرند. در نتيجه، خود را بدبخت كرده و زمينه شقاوت خود را فراهم ساخته‌اند.
«وَ اللَّهُ يَدْعُوا إِلَى الْجَنَّةِ وَ الْمَغْفِرَةِ بِإِذْنِهِ».
و خدا به توفيق خود به سوى بهشت و آمرزش دعوت مى‌كند.
خداوند انسان‌ها را به بهشت دعوت مى‌كند. متن اين دعوت‌نامه نيز در قرآن آمده است: «وَ اللَّهُ يَدْعُوا إِلَى الْجَنَّةِ وَ الْمَغْفِرَةِ بِإِذْنِهِ»، ولى آنان كه ضدّ خدا هستند مردم را با فرهنگ خود به جهنم دعوت مى‌كنند:
«أُولئِكَ يَدْعُونَ إِلَى النَّارِ».
به دعوت اين گروه نبايد گوش داد، اما اغلب انسان‌ها به جاى اين‌كه به آن‌ها گوش نكنند، به حرف خدا گوش نمى‌دهند. پس، حق است اگر در قيامت به جهنم بروند. براى همين است كه أعمى و بصير در هويت با هم مساوى نيستند: بصير سعادت‌مند و أعمى شقى است.
آيه ديگرى نيز در اين باره در سوره حديد آمده كه نظير آن با اندك تفاوتى در سوره آل‌عمران تكرتر شده است:
«وَ سارِعُوا إِلى مَغْفِرَةٍ مِنْ رَبِّكُمْ وَ جَنَّةٍ عَرْضُهَا السَّماواتُ وَ الْأَرْضُ أُعِدَّتْ لِلْمُتَّقِينَ».
و به سوى آمرزشى از پروردگار و بهشتى كه پهنايش [به وسعتِ] آسمان‌ها و زمين است بشتابيد؛ بهشتى كه براى پرهيزكاران آماده شده است.
خدا منتظر است تا بندگان خود را بيامرزد و پاداش توبه و عبادت وخدمت را مغفرت خود قرار داده است. نكته جالب اين است كه خدا در قرآن طول بهشت را معين نكرده، ولى عرض آن را مشخص فرموده است:
«وَ جَنَّةٍ عَرْضُهَا السَّماواتُ وَ الْأَرْضُ أُعِدَّتْ لِلْمُتَّقِينَ».
عرض بهشت به اندازه پهناى آسمان‌هاست و يقين بدانيد پهناى آسمان‌ها را تا أبد كسى نمى‌تواند محاسبه كند.
منبع : پایگاه عرفان
