زشتی پنهان کردن حقیقت

 چقدر زشت است که آدم کور زندگی کند و نه عالم را دقیق بشناسد و نه کارگردان این بساط را ببیند. زشت‌تر و بدتر از آن هم این است که پس از دیدن، عمداً منکر حضرت حق شود، چون اگر عقل، وجدان، فطرت، انبیاء و ائمه (ع) و کتاب‌ها وجود نداشت، می‌گفتیم عمدی در کار نیست، اما با بودن این همه چراغ‌های هدایت، اگر کسی چشمش را ببندد و بگوید که هیچ نمی‌بینم، این خیلی پَستی می‌خواهد و این ندیدن عمدی، حرکت عقل را متوقف می‌سازد. قرآن مجید هرچند کلمه عمد را استعمال نکرده، اما کلمه کفر را به کار برده است. اصل لغت کفر به معنای پوشاندن و پنهان کردن است و از همین رو به زارع، کافر می‌گویند، چرا که دانه‌ها را در زمین پنهان می‌کند. پس کافر، حقیقت را می‌داند ولی چشمش را می‌بندد و می‌گوید که وجود ندارد. اگر کافر آگاهی نداشت که او را به جهنم نمی‌بردند ولی اکنون که او را به جهنم می‌برند به همین دلیل است که به حقیقت علم دارد.

البته بحث خیلی دقیق است. الان در تمام انسان‌های غیرموحّد یک نفر را نمی‌توان یافت که در باطن خودش، علم به خدا نداشته باشد. اصلاً ما کافر جاهل و منافق جاهل و مشرک جاهل نداریم، چون همه این‌ها حقیقت را گرچه به صورت اجمالی می‌فهمند و با این حساب روشن، چه کسی می‌تواند در روز قیامت برای جرائم خودش در پیشگاه وجود مقدس حضرت ذوالجلال اقامه عذر کند؟ قرآن مجید می‌فرماید که حتی یک نفر هم نمی‌تواند اقامه عذر کند. آری، اگر حضرت حق به کسی نعمت‌ها را نمی‌داد و نیز فطرت و قدرت درک را عطا نمی‌کرد او حق داشت که عذر بیاورد. در هیچ دادگاهی هم از چنین شخصی عذرش را نمی‌پذیرند، مگر آنجایی که خود حق، آدم را معذور معرفی کرده است. مثلاً انسانی در حال جان دادن است و به او اجازه داده‌اند که غذای حرامی را بخورد. بنابراین، خارجی‌ها هم معذور نیستند که بگوییم چون مطالب به آن‌ها نرسیده معذورند. آن‌ها هم حقایق را گاهی حتی بیشتر از ما می‌دانند. کتاب مهم «تفصیل آیات القرآن الحکیم» را یک فرانسوی و «معجم المفهرس» قرآن مجید را فلوجه آلمانی نوشته‌اند. پس مطالب به آن‌ها رسیده است و کسانی که عذر می‌آورند دروغ می‌گویند. در دنیا فقط خدا، انبیاء و ائمه (ع) و تربیت شدگان واقعی آن‌ها راست می‌گویند و اگر کسی بگوید عالم خدا ندارد یا حجت بر من تمام نشده و یا حقیقت به من نرسیده است دروغ می‌گوید