استاد انصاریان در جمع مردم مسجد امیر تهران در ایام ماه مبارک رمضان به بیان ساده زیستی عالمی با نام حاج ملا علی کنی، پذیرش توبه در لحظه آخر، تلاش سیدبن طاووس در جهت نجات عتبات عالیات از حمله مغول و فضایل امیرمومنان علی علیه السلام پرداختند.
ایشان در راستای صبر و بردباری در برابر سختیها و مشکلات به حکایت عالمی با تقوا به نام حاج ملاعلی کنی اشاره کردند و ابراز داشتند این عالم بزرگ که در عصر ناصرالدین شاه میزیست دوران طلبگی بسیار دشواری را گذراند و در اوج فقر و نداری گاه از جمع آوری نان خشک خیابانها تغذیه میکرد ولی پس از چندین سال تلاش و مطالعه به درجه اجتهاد رسید و به تهران برگشت و با وجود آنکه پس از مدتی اموال زیادی را ازقبل هدایا و نذورات در اختیار داشت اما ذره ای در نحوه زندگی گذشته اش تغییر مشاهده نشد و همه اموال را در راه خیر و کمک به مستمندان خرج نمود.
این اندیشمند فرهیخته با بیان اینکه این ایام از ماه مبارک رمضان روزهای بخشش و غفران الهی است افزود همه باید به لطف و رحمت الهی امیدوار باشیم و در همین راستا به داستان توبه و پشیمانی شاعری به نام قائانی که معاصر ملاعلی کنی بود ولی در طول عمرش فقط در مدح سلاطین شعر میسرود و اهل هدایت نبود اشاره کرد و ابراز داشت این شاعر بزرگ با گفتن دو بیت زیر به آغوش گرم غفران الهی شتافت و از دنیا رخت بربست که همین امر به شدت حاج ملاعلی کنی را تحت تاثیر قرار داد:
ای خالق لوح و قلم و ارض و سماوات جز ذات غنی تو نداریم پناهی
شرمنده از آنیم که در روز مکافات اندرخور عفو تو نداریم گناهی
وی در ادامه به مجاهدتهای خالصانه دانشمندی دیگر به نام سیدبن طاووس نیز اشاره داشت و افزود وقتی لشگر مغول در قرن هفتم همه جا را مورد هجوم وحشیانه خود قرار داد این عالم بزرگ با درایت و زیرکی با آنها به مذاکره نشست و شهرهای کاظمین، حله، نجف و کربلا را از هجوم وحشیانه مغول نجات داد.
ایشان در ذکر فضایل امیرمومنان علی علیه السلام با بیان روایتی از رسولخدا صلی الله علیه و آله افزود پیامبر گرامی اسلام همگان را از فتنه ای تاریک در آینده خبر داد و بیان داشت فقط کسانی میتوانند از این فتنه بزرگ نجات یابند که به «عروة الله الوثقی» یا همان ریسمان محکم الوهیت چنگ زنند و از او مدد گیرند و مصداق این ریسمان محکم همانا علی علیه السلام است «سیکون فتنة بعدی فتنة مظلمه الناجی منها من تمسک بعروة الله الوثقی ... »
معظم له در پایان با بیان حکایتی دیگر امیرمومنان علی علیه السلام را تجلی «عین الله» و «ید الله» معرفی کردند و افزودند این لقب چنان مشهور بود که خلیفه دوم نیز اعتراف به این لقب داشت و واقعا او را مظهر و تجلی اوصاف خداوند میدانست.
منبع : پایگاه عرفان
