از رسول خدا روايت شده است:
«من قال فى امرى مسلم ما ليس فيه ليؤذيه حبسه الله فى ردغأ الجبال يوم القيامأ حتى يقضى بين الناس»:
كسى كه براى آزار دادن به مسلمانى به او تهمت بزند، خداوند او را در قيامت، ميان لجن زرداب دوزخيان حبس ميكند تا آن زمان كه ميان مردم داورى كند.
و نيز از آن حضرت روايت شده:
«من بهت مؤمنان او مؤمنه او قال فيه ما ليس فيه اقامه الله تعالى يوم القيام على تل من نار حتى يخرج مما قاله فيه:»
هركس به مرد يا زن مؤمنى تهمت بزند، يا دربار او چيزى بگويد كه از آن مبرّا و پاك است خداوند در قيامت او را در تلى از آتش نگاه ميدارد، تا آنچه را درباره او گفته ثابت نمايد.
امير مؤمنان فرمود:
«لا قح كا البهت:»
هيچ وقاحتى چون تهمت زدن نيست.
و نيز آن حضرت فرمود:
«البهتان على البرى اعظم من السماء:»
تهمت زدن به انسان پاك دامن و بيگناه بزرگتراز آسمان است.
امام چهارم ميفرمايد:
«من رمى الناس بما فيهم، رموه بما ليس فيه:»
هر كسى به مردم عيبى را نسبت دهد كه در آنان است، مردم عيبى را كه در او نيست به او نسبت دهند.
حضرت صادق عليه السلام از حكيمى نقل ميكنند كه گفته است:
«البهتان على البرى اثقل من الجبال الراسيات:»
تهمت زدن به پاك دامن، سنگينتر از كوههاى پابرجاست.
ابن ابى يعنور كه از شخصيتهاى بينظير شيعه، واز برجستگان اصحاب حضرت صادق است از آن حضرت روايت ميكند:
«من باهت مؤمنا او مؤمن بما ليس فيما حبسه الله عزوجل يوم القيام فى طينته خبال، حتى يخرج مما قال، قلت و ما طينته خبال قال: صديد يخرج من فروج المومسات، يعنى الزوالى:»
هر كس به مرد يا زن مؤمن تهمت زند، خداوند در قيامت او را در طينت خبال حبس ميكند تا آنچه گفت اثبات كند، عرض كردم طينت خبال چيست؟ فرمود چرك و كثافتى كه از عورت زنان فاحشه بيرون ميآيد.
راستى زبان انسان گاهى به چه گناهان بزرگى كه خسارتش، و عذاب قيامتش قابل ارزيابى نيست گرفتار ميشود، و از اين جرم صغير چه جرمهاى بزرگى سر ميزند، كه تحمل بار سنگينش از عهده كسى بر نميآيد!
منبع : پایگاه عرفان
