تعجب مى كنيد اگر بگويم تعدد زوجات در مشرق اسلامى مهم ترين عامل نجات تك همسرى بود، آرى مجاز بودن تعدد زوجات بزرگ ترين عامل نجات تك همسرى است، به اين معنى كه در شرايطى كه موجبات تعدد زوجات پيدا مى شود، و عدد زنان نيازمند به ازدواج از مردان نيازمند به ازدواج فزونى مى گيرد، اگر حق تأهل اين عده زنان به رسميت شناخته نشود، و به مردانى كه واجد شرايط اخلاقى و مالى و جسمى هستند اجازه ى چند همسرى داده نشود، رفيقه بازى و معشوقه گيرى ريشه تك همسرى واقعى را مى خشكاند.
در مشرق اسلامى از طرفى تعدد زوجات مجاز بود، و از طرف ديگر اين همه مهيّجات و محركات اغواكننده نبود، لهذا تك همسرى واقعى بر اكثريت خانواده ها حكمفرما بود و كار معشوقه بازى مردان به آنجا نكشيد كه كم كم برايش فلسفه بسازند و بگويند آفرينش مرد چند همسرى است و تك همسرى براى مرد جزو ممتنعات و محالات جهان است.
ممكن است بپرسيد: بنا به عقيده ى اين دانشمندان كه از نظر قانون طبيعت مرد را چند همسرى مى دانند و از نظر قانون اجتماع تعدد زوجات را محكوم مى كنند تكليف مرد در ميان اين دوتا قانون چه مى شود؟
تكليف مرد در مكتب اين آقايان واضح است: مرد بايد قانوناً تك همسر باشد و عملًا چند همسر، يك زن شرعى و قانونى بيشتر نداشته باشد، اما معشوقه و رفيقه هر چه دلش بخواهد مانعى ندارد، به عقيده ى اين آقايان رفيقه گيرى و معشوقه بازى حق طبيعى و مسلم مشروع مرد است!! و بسنده كردن مرد در همه ى عمر به يك زن نوعى «نامردى» است.
آن دو راهى كه بشر به سر آن قرار گرفته اين نيست كه از ميان تك همسرى و چند همسرى كدام يك را انتخاب كند، مسأله اى كه از اين لحاظ براى بشر مطرح است اين است كه به واسطه ى ضرورت هاى اجتماعى، مخصوصاً فزونى نسبى عده زنان نيازمند به ازدواج بر مردان نيازمند، تك همسرى مطلق عملًا در خطر افتاده است، تك همسرى مطلق كه شامل تمام خانواده بشود افسانه اى بيش نيست، يكى از دو راه در پيش است: يا رسميت يافتن تعدد زوجات، و يا رواج معشوقه بازى، به عبارت ديگر يا چند همسر شدن معدودى از مردان متأهل كه حتماً از ده درصد تجاوز نخواهد كرد، و يا باز گذاشتن راه معشوقهبازى، و چون در صورت دوم هر معشوقه اى مى تواند با چندين مرد ارتباط داشته باشد، اكثريت قريب به اتفاق مردان متأهل، عملًاچند همسر خواهند بود.
آرى اين است صورت صحيح طرح مسأله چند همسرى، اما مبلغان شيوه هاى غربى حاضر نيستند صورت صحيح مسأله را طرح كنند، حاضر نيستند حقيقت را آشكارا بگويند، آنان واقعاً مدافع مترس بازى و معشوقهگيرى هستند، زن شرعى و قانونى را سربار و مزاحم مى دانند و يكى اش را هم زياد مى دانند چه رسد به دو زن و سه زن و چهار زن، لذت را در آزادى از قيود ازدواج مى شناسند، اما در گفته هاى خود براى ساده دلان چنين وانمود مى كنند كه ما مدافع تك همسرى هستيم، با لحنى معصومانه مى گويند ما طرفدار آنيم كه مرد تك همسر و با وفا باشد نه چند همسر و بى وفا.
منبع : پایگاه عرفان
