حضرت يوسف زندگى اش با دوستان و ياران حقيقى، گره خورد و از اين دوستان و ياران، كه عالى ترين منابع سود و بركت بودند، بهره كامل را برد. از راه اين دوستان، ساختمان انسانيتى براى او ساخته شد كه كامل و جامع بود و بنابر فرموده قرآن، همه خير دنيا و آخرت، براى او طلوع كرد. او ثابت كرد كه ظرفيت انسان اين چنين گسترده است.
اين دوستان واقعى، عبارت از انبياى خدا به ويژه، پدر و جد و پدر جد او و نيز منبع درونى عقل او بودند. معلوم است كه وقتى انسان سر اين سفره قرار بگيرد و اين گونه تغذيه شود، يوسف مى شود. بنا نيست كه در عالم، فقط يك يوسف به وجود آيد. از نظر ظاهرى و چهره، همه انسان ها تك نسخه و منحصر به فرد هستند. سر انگشتان دو انسان، با هم مساوى نيستند ، ولى از نظر شخصيت انسانى مى توانند در عرض هم قرار گيرند و از نظر معنوى مى توانند يوسف شوند. و اگر يوسف نشوند، چه بسا گرگ يوسف شوند.
منبع : پایگاه عرفان
