ما سه مرحله ايمان داريم:
1 ـ ايمان ناقص كه قدرت ندارد اعضا و جوارح را كنترل كند.
2 ـ ايمان كامل كه مى تواند كنترل كند.
3 ـ ايمان اكمل كه پشت پرده را به انسان نشان مى دهد.
گاهى هم انسان را محرم همه عالم مى سازد و انسان هماهنگ با كُل مى شود. اينان در منش، آرامش، كنترل نفس و همسردارى، بسيار عالى هستند.
پس دو نفس و باطن در آيات اين سوره مطرح است : باطن پر از نور و رحمت خدا و باطن تاريك :
« أَعْيُنَهُمْ تَفِيضُ مِنَ الدَّمْعِ »
خواب از چشم ايشان فرار مى كند و اشك مانند سيل از چشمان او سرازير مى شود. زمانى كه همه خوابند، او خوابش نمى برد :
به خواب بگو كه امشب ميا به ديدن من
جزيره اى كه مكان تو بود آب گرفته
خودجوش به پا مى خيزند. انتفاضه يعنى حركت خودجوش. همان ساعتى كه دست هايى دارند دزدى مى كنند، دست هايى هم به سوى آسمان بلند است، كه «الهى العفو»، در حالى كه در آن روز، اين دست اصلاً گناهى نكرده است. ده بار هم با گريه مى گويد:
«هذا مَقامُ العائِذِ بِكَ مِنَ النارِ»
يك دست، از طلوع آفتاب تا ساعت چهار بعد از ظهر، 72 نفر را قطعه قطعه مى كند. يك دست هم رو به آسمان بلند مى شود ؛ مانند دست زينب. آخرهاى دعا، زينب 72 كشته را از ياد برده است و با تمام وجود مى گويد:
«هذا مَقامُ العائِذِ بِكَ مِن النار»
خدايا! دختر فاطمه، در اين وقت شب، از آتش به تو پناه مى آورد.
منبع : پایگاه عرفان
