حالا آيات را ملاحظه کنيد:
(وَ ما يَسْتَوِي الْأَعْمى وَ الْبَصير
اين ها تفاوت‌هاي اهل توحيد و اهل شرک است.
بصير يعني چه؟ يعني بينا، آگاه و با ذکاوت؛ داراي عقل فعالی که تشخيص دهنده است که با ابزار و وسايل لازم، حق را از باطل تشخيص مي‌دهد. خدا را از طاغوت تشخيص مي‌دهد و خير را از شر باز مي‌شناسد.
کوردل، تنها علم او به شکم و شهوت است، در اين آيه قرآن مي‌گويد:
(الَّذينَ كَفَرُوا يَتَمَتَّعُونَ وَ يَأْكُلُونَ)
شما ممکن است بپرسيد پس اين همه رشته‌هاي علمي در دنيا چيست؟ همۀ علوم در راه خدمت به شکم و شهوت است. شما يک علم را در کشورهاي مشرک و کافر پيدا كنيد که در مسير انسانيت و رشد اخلاق و تأمين سعادت به کار گرفته شود. هواپيما را در راه بالا بردن يا در راه جابه جا کردن آدم ساخته‌اند. نود و نه درصد آدم شرور با آن سفر مي‌كنند. يک درصد هم انسان هستند که با آن مکه يا مشهد می‌روند. خود هواپيما که بار معنويت را بالا نمي‌برد؛ براي آسايش بدن است. بقيۀ علوم هم در راه آسايش بدن است. خدا فقط فرهنگي به بشر داده است كه در راه بالا بردن انسانيت، شرف، معنويت، اخلاق و کرامت به كار گيرد.
کوردل يعني انساني که جز شکم و شهوت نمي‌بيند. چشمش بيش تر از اين فضاي مادي ديد ندارد. آيا چشم دلش با آدم بصير يکي است؟! در چه صفتي با همديگر مشترک هستند؟!
منبع : پایگاه عرفان
