در روايات چنين آمده که وجود مبارک اميرالمؤمنين (ع) که توحيد محض بود، مي‌توانست تمام خطراتي را که در زندگيش حادثه آفريد، با کناره‌گيري از توحيد دفع کند؛ ولي در دايرۀ توحيد ماند و تمام خطرها را به جان خريد. آن گاه شمشير ابن ملجم فرقش را شکافت؛ فقط فرمود:
«فزت و رب الکعبة»
به حقيقتي که به ما وعده داده بودند، رسيدم. توحيد مي‌گويد: ظلم نکن! اميرالمؤمنين (ع) كه اهل توحيد است، مي‌فرمايد:
و الله اگر هفت اقليم هستي را کف دست علي بگذارند و بگويند ما اين هفت اقليم هستي را ملک تو کرديم، براي اين‌که پوست جوي را از دهان مورچه‌اي که به لانه‌اش مي‌برد بگيري، هرگز چنين نمي‌کنم. اين نور توحيد است. چون خدا فرموده: حتی به يک مورچه ظلم نكن!
اميرالمؤمنين (ع) در روايتي مي‌فرمايد:
حاكم شهري روي يک رودخانه پل زد؛ ولي در استحكام پل دقت نکرد. يک گله گوسفند از آن‌جا عبور كرد. زير پاي يک گوسفند، مقداري خالي شد و پاي گوسفند در چاله رفت و شکست. حضرت فرمود: در قيامت براي شکسته شدن پاي اين گوسفند، براي حاکم آن شهر، دادگاه تشکيل مي‌شود.
منبع : پایگاه عرفان
