حكايت جالبي در شهر مدينه اتفاق افتاد که تا اندازه‌ای توحيد را براي ما روشن مي‌کند. شايد براي ميليون‌ها نفر پيش مي‌آمد زير بار مي‌رفتند، اما يک نفر زير بار نرفت؛ با اين‌که مي‌دانست نپذيرفتن پيشنهاد ممکن است برايش بسیار گران تمام شود و گران هم تمام شد؛ اما اين گراني را پذيرفت. چون در فرهنگ ارزشي پروردگار مي‌ارزد که انسان توحيدش بماند، هرچند جان و مال و حتي خانوادة انسان در اين زمينه فدا شود. چون هيچ چيزي در اين عالم وزن توحيد و آثار و نتايج آن را در زندگي، مرگ و قيامت انسان ندارد. چرا امام حسين (علیه السلام) حادثة سنگين و داغ کشته‌شدن‌ها و اسارت اهل بيت و غارت شدن خيمه‌ها را پذيرفت؟ آيا راهي براي جلوگيري از آن حادثة بزرگ نبود؟ بله. راهش اين بود که از خدا دست بردارد و با دولت يزيد بسازد.
اگر قولي مي‌داد يا نماينده‌اي مي‌فرستاد که من حاضرم به مدينه برگردم و فرهنگ شما را هم بپذيرم، اصلاً حادثه کربلا پيش نمي‌آمد. چند سالي ديگر راحت و آسوده در رفاه زندگي مي‌کرد و بعد يارانش و اهل بيتش هم از دنيا مي‌رفتند. ولي امام مي‌دانست با قبول سازش، دچار خسارتي خواهد شد که تا ابد جبران نخواهد داشت. ما مخلوق پروردگار هستيم. روزي ما را خدا تأمين مي‌کند. چه معني دارد که آدم از خدا جدا شود.
عاقل‌ترين انسان‌ها، انبيا و ائمه اطهار: بودند که زير بار هيچ فرعوني نرفتند؛ چون مي‌دانستند اين فرعون‌ها جايگاهي ندارند. جای تعجب است که ملت‌هاي روزگار، با تکيه بر چه اصلي روي از پروردگار عالم برمی‌گردانند و به جانب بت‌هاي بي‌جان و جاندار رو می‌کنند.
البته قرآن مجيد در آيات متعدد، اين‌ها را «لايشعرون» مي‌داند. به قول قرآن مجيد مانند پيرزني بودند که پشم را از صبح تا غروب تبديل به نخ کرده است، و بعد نخ‌هاي تابيده را دوباره به پشم تبدیل می‌کند؛ يعني تمام زحمت روزانه را به باد می‌دهد و بي‌خردان هم با رو کردن به بت‌ها، تمام زحمات عمر خود را بر باد می‌دهند؛ چون در این صورت اعمال آنان، هيچ جا حساب نمي‌شود.
انساني که عبدالله است مي‌گويد همة امور من در دست پروردگار است، پس بايد مطيع فرهنگ او باشم و بت‌هاي زنده و بي‌جان هيچ هستند؛ پس نبايد مطيع آن‌ها باشم؛ اين، لااله الا الله است در عمل، اعتقاد و اخلاق.
«لا اله» يعني تمام معبودهاي ساختگي دفن شود و «الا الله» كه در زندگي بايد فقط خدا باشد.
تا انسان تمام معبودهاي باطل را از درون و برون جارو نکند و خيمه زندگي را از جولان معبودهاي باطل پاک نکند، توحيد خالص ظهور نمي‌کند.
منبع : پایگاه عرفان
