انسان زمانى كه از حريم توحيد و نبوت و ولايت دور شود بدون شك دچاى هواى نفس يعنى خواستههاى بيمحاسبه و غيرمعقول و گرفتار فرهنگ شيطان ميگردد و ضرورتاً دچار تنگ نظرى و عدم ديد نسبت به عاقبت خويش، و اسير محدوديت باطن و غافل از جهان آخرت ميشود و منظرگاهش منحصر به چهارچوب حيات مادى ميگردد، و اين حيات محدود و زودگذر كه تنها مقصد و هدفش را تشكيل ميدهد از طريق هواى نفس و وسوسههاى شيطان و شيطان صفتان در نظرش زيبا جلوه مينمايد و او را به هر وسيله ممكن جذب كرده، و برده و بنده خويش ميكند.
منبع : پایگاه عرفان
