پيغمبر صلى الله عليه و آله مى فرمايد: تا آثار لقمه اى از حرام در بدن نمازگزار باقى است، آن نماز قبول نمى شود. اگر چه نمازگزار بايد نمازش را بخواند، ولى قبول نمى كنند. اين تخريب كنندگى حرام است.
ما اول بايد حرام ها را بشناسيم و به اين نكته توجه كنيم كه بخشى از حرام هاى مالى، عبادات را به هم مى زند. بخشى نيز روى نطفه اثر مى گذارد و آثارش را در اولاد و خانواده ظهور مى دهد. بخشى از حرام هاى مالى نيز هشت درب بهشت را به روى انسان مى بندد، ولو اين كه نخورد و مصرف نكند، مانند ربا.
هيچ رباخورى در قيامت به رحمت خدا راه ندارد، گرچه ربا را نخورده و يا با آن خانه نساخته و لباس نيز تهيه نكرده باشد و با آن مال حرام عبادتى نكرده باشد، فقط گرفته و جمع كرده ومرده است. اما حرامش خيلى سنگين است، در حدى كه در معتبرترين كتاب هاى ما آمده است كه گناه يك درهم ربا، از هفتاد بار زناى با محارم در خانه كعبه سنگين تر است. ناقل اين روايت نيز شخصيت هايى مانند صدوق، كلينى و شيخ حرّ عاملى هستند و همه آنها اين روايت را قبول داشتند كه نقل كرده اند، معلوم مى شود كه روايت واقعاً از پيغمبر صلى الله عليه و آله صادر شده است.
منبع : پایگاه عرفان
