خودفراموشى ، عامل فراموشى خدا و قيامت

 مجموعه كسانى كه به خدا و معاد توجهى ندارند ، به علت بى توجهى به خود است . توجه به اين كه ما خاك بوديم و خداى حكيمى اراده كرد تا اين خاك را به ظرف استعدادهاى فوق العاده تبديل كند و بعد بميراند و فردا دوباره از خاك برانگيزد و وارد آخرت كند .

 ما پيوندى باگذشته داريم و پيوندى با آينده . اگر انسان نگاهى جامع و كامل داشته باشد ؛ يعنى قبل از اين كه در عالم به وجود بيايد را لحاظ كند ، بعد به وجود آمدن خود را درك كند ، مبدأ و معاد را در حد خود كامل كرده و آن دو پيوند را برقرار كرده است . پيوند با منبع همه قدرتها، وجود مبارك پروردگار و پيوند با معاد كه زندگى حقيقى ما آنجاست . لذا از خدا نيرو مى گيرد و هم دنيا را پاك اداره مى كند و هم آخرتش را مى سازد ، ولى اغلب مردم عالم زمان حال را مى بينند .