چکیده
در این مقاله ادعا این است که، سخن «آزادی» صرفا بر آمده از «اندیشه‌های سیاسی»، معاصر نیست، بلکه در این «مکتب» که همان اسلام محمدی6 است، هم در عرصة «نظر» و هم در میدان «عمل»، «ارزش‌های برتری» چون: آزادی و آزادگی، عدالت و عرفان، عقلانیت و معنویت، حقوق و اخلاق، و فرد و جامعه، در قالب «بنیان»های همراه و همعنان و مکمل یکدیگر، بروز و ظهور ممتازی یافته، و تا زمان هست، الهام‌بخش وجدان‌های بیدار، و جان‌های آزاد و دردمند خواهد بود. «مکتب حسینی» به زیبایی نشان داده است که: عدالت منهای آزادی، فردیتِ بی‌اعتنا به جامعه، حقوقِ جدامانده از اخلاق، آزادگی مهجور از حریت، و عرفان جدای از خدا و توحید، به حسرت و حرمان ژرف‌تر، و غفلت و بحران عظیم‌تری می‌انجامد.
کلیدواژه‌ها: آزادی، آزادگی، عدالت، معنویت، عقلانیت، امت، فرد، جامعه، عاشورا، مکتب حسینی7، توحید.
سید محمد اصغری - عضو هیئت علمی دانشگاه تهران
