شیطان و اهل تقوا - جلسه سى و دوم - (متن کامل + عناوین)

 مقابله با گناهان و آثار آن  

اصفهان، مسجد سيد  دهه دوم صفر 1370

الحمدلله رب العالمين و صلّى الله على جميع الانبياء والمرسلين و صلّ على محمد و آله الطاهرين.

يكى از كتاب هاى بسيار مهم روايى كتاب با عظمت »وسائل الشيعة« مى باشد.(484)

 يك دوره كامل مسائل مربوط به حيات انسان از ولادت تا مرگ و هر چه انسان با آن سر و كار دارد، در اين كتاب آمده است.

 اين رساله هاى عمليه مراجع را كه ملاحظه كرديد، ريشه اش در همين كتاب است. قسمتى از سخنرانى هاى بسيار مهم و جامع سخنرانان واجد شرايط، ريشه اش در اين كتاب است. تنظيم اين كتاب توفيق خاص خدا نسبت به شيخ حرّ عاملى(485) بوده است.

 كتاب آنقدر از ارزش برخوردار است كه حتى در مملكت مصر كه ملت، دولت و دانشمندان آن اهل تسنن هستند، اين كتاب در آنجا چاپ و پخش شده است.

 در همين مملكت مصر كتابى جديداً نوشته اند - جمعى از دانشمندان معروف اسلامى - كه بيش از صد جلد است. از وسائل الشيعه مطالب زيادى نقل كرده اند؛ چرا كه اين كتاب فوق العاده كتاب محكمى است.

 مؤلف اين كتاب، خودش هيچ نظرى روى اين كتاب ندارد. از اوّل تا آخر اين كتاب، حرف هاى پيغمبر و ائمه طاهرين عليهم السلام است. خالص، هيچ چيز ديگرى ندارد. نظر عالمى، دانشمندى، فيلسوفى، حكيمى، شرحى، تفسيرى ندارد.

 صفحه اول آن را كه باز مى كنيد، از قال الصادق عليه السلام و قال الباقر عليه السلام شروع مى شود تا صفحه آخر، قال الرضا عليه السلام، قال موسى بن جعفر عليه السلام، قال اميرالمؤمنين عليه السلام، قال رسول اللّه صلى الله عليه وآله، قال فاطمة الزهرا عليها السلام، خالص فرهنگ اهل بيت عليهم السلام است.

 اگر كره زمين فقط جلد يازدهم اين كتاب را عمل مى كرد، تمام مشكلات دولت ها و ملت ها حل مى شد. چون مشكلاتى كه در بين جوامع است، يا ناشى از جهل است، يا ناشى از كفر است، يا ناشى از فسق است، يا ناشى از شرك است، يا ناشى از فساد اخلاق است، يا ناشى از ضعف ايمان است كه جلد يازدهم اين كتاب معالجه كننده پنج ميليارد جمعيت است.

 چند وقت طول مى كشد اين پنج ميليارد نفر را معالجه كند؟ اگر خود اين مريض ها بخواهند دو روز، نخواهند هيچ وقت.

 خورشيد دارد مى تابد، من هم مريض هستم، طبيب هم گفته برو در آفتاب بخواب، خوب مى شوى، من هم هر روز در و پنجره را مى بندم، پرده ها را هم مى كشم، كه آفتاب مرا نگيرد، خوب من محكوم به مرگ هستم.

 نسخه كامل است، مريض نسخه را عمل نمى كند. والّا نسخه كه دارو كم ندارد. مريض قبول نمى كند.

 ما الان تمام دادگاه هاى كشور را مى توانيم 24 ساعته ببنديم. ولى به شرط اينكه مردم قبول كنند. و مقصر تقصير خود را بپذيرد، بدهكار بدهى خودش را قبول كند و . . . .

 گناه فقط شراب خوردن نيست، به خدا قسم! تا آخر عمر دنيا، ما مسجدى ها و هيئتى ها و سينه زن ها شراب نمى خوريم. اما گناهانى ما داريم كه ائمه مى فرمايند: از شراب و قمار بدتر است.(486)

 اگر كره زمين حاضر شود جلد يازدهم وسائل الشيعه را به عنوان بخش فرهنگى اسلام، بخش تربيتى خدا، اجرا كند، به مدرسه ها و دانشگاه ها و دانشكده ها بكشد، به راديو و تلويزيون و روزنامه ها بياورد، روحانيت سر منبرها بياورند و مردم هم قبول كنند، مشكلات حل مى شود.

 اما ما يك دكتر داريم خيلى حاذق، خيلى درد شناس، خيلى دارو شناس، ولى مردم نسخه اش را عمل نمى كند، دائم بايد درد بكشند.

 مقابله با گناهان

 امام صادق عليه السلام از رسول خدا صلى الله عليه وآله نقل مى كند:

  » مَنْ عَرَضَتْ لَهُ فاحِشَةٌ او شَهْوَةٌ «(487)

  »فاحشة« يعنى گناهان كبيره. كلمه »فحشا« در قرآن و روايات يعنى گناهان كبيره.

 كسى كه زمينه گناه كبيره اى برايش فراهم شود، يا براى او شهوت حرامى پيش بيايد يا با نگاه به نامحرم طرح دوستى و صحبت با نامحرم،  ديدن فيلم هاى مبتذل و خيلى فسادهاى ديگر براى او پيش بيايد.(488)

 تمام اين فسادها فرهنگ يهوديت و مسحيت است. ديديد كه وضع ما را يهود و مسيحيت به كجا رساند.

  » ظَهَرَ الْفَساد فِى البَرِّ وَ الْبَحْر بِمَا كَسَبَتْ أَيدِى النّاس «(489)

  فساد را در تمام دنيا پر كردند.

 كسى كه گناه كبيره اى برايش پيش بيايد، يا شهوتى برايش پيش بيايد، توقّع نداشته باشيد كه تا آخر عمر حمله گناه به شما، دست از سر شما بردارد.

 در درون و برون ما شياطين دو ارتش دارند، اين دو را تشويق مى كنند، براى اين كه من و تو بين اين دو ارتش، در معرض انواع اسلحه هاى مهلك قرار بگيريم.

 ما تا زنده ايم گناه كبيره برايمان پيش مى آيد، هيچ كارى هم نمى توانيم بكنيم. مگر اينكه به پروردگار بگوييم: خدايا! ما صد سال پيش اصلاً نبوديم، مى شود ما را به همان صد سال پيش برگردانى؟ كسى نباشيم، راحت باشيم. خدا مى گويد: نه. من به عدم برنمى گردانم. اين دعا مستجاب نمى شود.(490)

 خدايا مى شود شهوت ما را خاموش كنى؟ نه. خدايا مى شود شكم ما را از ما بگيرى؟ نه. خدايا مى شود قيافه قشنگ ما را بى ريخت كنى؟ نه. خدايا مى شود ما مردها را جمع كنى فقط زن ها در دنيا بمانند؟ نه. خدايا مى شود زن ها را جمع كنى فقط ما مردها بمانيم؟ نه. خدايا مى شود غرائز را از ما بگيرى ما مانند جبرئيل شويم؟ نه. پس خدايا چكار كنيم؟

  » أَلَمْ أَعْهَدْ إِلَيْكُمْ يَبَنِى ءَادَمَ أَن لَّا تَعْبُدُواْ الشَّيْطَنَ إِنَّهُ لَكُمْ عَدُوٌّ مُّبِينٌ × وَ أَنِ اعْبُدُونِى هَذَا صِرَ طٌ مُّسْتَقِيمٌ «(491)

 شما را به عدم برنمى گردانم، شهوت و شكم و زيبايى هايتان را نمى گيرم، شما تنها كارى كه مى كنيد دستتان را در دست خودم بگذاريد با خودم رفاقت كنيد، مرا عبادت كنيد و به همديگر خدمت كنيد. من بعد از مردن شما را نزد پيغمبر مى برم.

 اين اراده من عوض شدنى نيست. اراده ام اين است كه باشيد، با خودم رفيق باشيد، بعد از مرگ هم پيش خودم و پيش اوليا بياييد.

 كسى كه گناه كبيره اى برايش پيش بيايد، شهوت حرامى برايش پيش بيايد و

 » فَاجْتَنَبَها مَخافَةَ اللَّه «

 به گناه كبيره بگويد راهَت نمى دهم. به شهوت حرام بگويد قبولت نمى كنم. من از وجود مقدس پروردگارم مى ترسم و حساب مى برم.

 برادران ما از خيلى ها حساب مى بريم، بياييم از خدا هم حساب ببريم. ما جلوى پدرمان گناه نمى كنيم، جلوى خواهر و مادرمان گناه كبيره نمى كنيم، جلوى آنهايى كه پيش آنها آبرو داريم گناه نمى كنيم.

 بياييد خدا را هم مانند اينها حساب كنيد. حق را رعايت كنيم.

 آثار ترك گناه

 اگر كسى برايش گناه كبيره اى يا شهوتى پيش بيايد به خاطر خدا زمين بگذارد و رها كند سه عنايت خدا به او خواهد كرد:

  1- حرام شدن آتش جهنم

  » حَرَّمَ اللّهُ عَلَيهِ النّار «

  آتش جهنم را بر او حرام مى كند. كسى اينجا عذاب جهنم را درك نمى كند.

 آتش جهنم آنقدر شديد است كه اميرالمؤمنين عليه السلام در دعاى كميل مى فرمايد:

 كل آسمان ها و زمين تحمل كشيدن اين آتش را ندارند.(492)

 شما مى دانيد گناه يعنى چه؟ اين گناه است.

 وجود مقدس حضرت زين العابدين عليه السلام اشك مى ريزد: الهى! اگر عمر روزگار را به من بدهى، يعنى از اول دنيا تا آخر، آبى كه من مى خواهم بخورم با خاكستر سوخته مخلوط كنى، بگويى همين را بخور، تلخ ترين لقمه را براى من بگيرى، آنقدر گريه كنم كه چشمانم قطره قطره آب شود، بيرون بريزد، آنقدر ناله بزنم كه گوشم كر شود، زبانم بند بيايد، استخوانهايم پوك شود، الهى! توان جبران يك گناهى كه از من صادر شده نخواهم داشت.(493)

 نمى دانم گناه چرا اينقدر سنگين است؟ نمى دانم.

  2- امان از سختى هاى بعد از مرگ

 برنامه دوم از تمام سختى هاى اول مردن تا تقسيم شدن مردم به بهشت و جهنم امانش مى دهد و وعده هاى قرآن را براى تاركين گناه عمل مى كند.

 يك نامه اميرالمؤمنين عليه السلام به استاندار مصر نوشتند و فرمودند:

 اين نامه را براى تمام مردم بخوان. من هم به حكم اميرالمؤمنين آورده ام براى شما بخوانم.

  » يا عِبادَ اللَّه «(494)

 اى مردم بعد از وارد شدن به قيامت، برايتان آشكار مى شود كه سختى قيامت، با قبر و برزخ قابل مقايسه نيست. وارد قيامت كه مى شويد مى گوييد: خوش به حال آن موقع كه در قبر بودم، در برزخ بودم.

  » يَوْمَ يَشِيبُ فِيهِ الصَّغِيرُ «

  بچه هاى كوچك از وحشت روز قيامت پير مى شوند. درجا موى بچه هاى كوچك، سفيد مى شود، قيافه مى شكند و كمر خم مى شود.

 پيغمبر صلى الله عليه وآله مى خواهد بگويد: تو كه گناه كبيره را مرتكب نمى شوى و دنبال شهوت حرام نمى روى، از چه چيزى مى خواهد تو را نگه دارد.

  » وَ يَسْكَرُ فِيهِ الْكَبيرِ «

  بزرگترها ديوانه مى شوند.

  » وَ يُسْقَطُ فِيهِ الْجَنين «

  تمام مادران حامله، بچه را سقط مى كنند. شيرده ها بچه هايشان مى افتد و نمى فهمند.

 روزى است كه تُرُش است، روزى است كه شرش فراگير است. روزى است كه رنج آن روز تمام ملائكه اى كه يك گناه ندارند، به وحشت مى اندازد. جبرئيل مى لرزد، ميكائيل مى لرزد، ملك الموت مى لرزد، همه در ترس هستند.

 آسمان ها به لرزه مى آيند، كوه ها مثل پنبه زده مى شوند، زمين تكه تكه مى شود، آسمان قطعه قطعه مى شود، تمام اين سنگها مثل روغن روى زمين راه مى افتند.

 خدا مى فرمايد: شيپور قيامت را بزنيد، مى زنند. تمام موجودات زنده، صداى ناله شان در مى آيد. اين خيلى مهم است:

 » فكيف من عصى بالسمع و البصر و اللسان و اليد و الرجل و الفرج و البطن «

  اى مردم! كسانى كه با گوششان، با چشمشان، با زبانشان، با دستشان، با شكمشان، با شهوتشان، با پاهايشان، تا آخر عمر گناه كردند، اينها آن روز مى خواهند چكار كنند؟

  » اِنْ لَمْ يَغْفِرَ اللّهُ لَهُ وَ يَرْحَمْهُ «

  اگر دستشان را خدا نگيرد؛

  » مِنْ ذَلِكَ الْيُومْ لِأَنَّهُ يَصيرُ إلى غِيْرِهِ «

  خدا رد مى كند اينها را از خودشان، آنها را به جايى مى برد كه؛

  » إلى نارٍ قَعْرُهَا بَعيد «

  تنورى است كه انتها ندارد.

  » وَ حَرُّهَا الشَّديد و شَرابُها صَدِيدٌ «

  و گرماى آن در عالم سابقه ندارد. آب خوردن آن چرك و خون بدن خودشان است.

  » عَذابُهَا جَديد «

  مرتب عذابش تازه مى شود.

  » وَ مَقامِعُها حَديد «

 چكشى كه بر سر مردم در جهنم مى زنند، آهن گداخته شده جهنم است.

  » لا يُغَيِّرُ عَذابُها «

  خدا عذابش را تغيير نمى دهد.

  » وَ لا يَمُوتُ ساكِنُها «

  جهنمى ها نمى ميرند.

  » دارُ لَيْسَ فِيها رَّحْمَةٌ «

  به كسى در جهنم رحم نمى كنند.

  » وَ لا تُسْمَعُ لِأَهْلُها دَعْوَةٌ «

  هر چه جهنمى ها داد مى زنند الهى! يك چشم بر هم زدن ما را دربياور، خدا مى گويد: جوابشان را ندهيد. اينها در دنيا جواب من را ندادند.

 آمرزش كل گناهان

 اگر كسى به اين مسجد آمده باشد، شراب خورده، چهل سال روزه نگرفته، تمامش را با خدا مخالفت كرده است، به مردم هم بدهكار است و نمى تواند بدهد، علاقه پيدا كرد با خدا آشتى كند، راهش مى دهند؟

 براى اينكه خيال گنهكار را راحت كنم او را راهش مى دهند. چقدر طول مى كشد كه تمام گناهانش را ببخشند؟ هيچى، همين الان كه نشسته و در خودش مى جوشد، او را بخشيدند.(495) سى سال نماز و چهل سال روزه را چكار كند؟

 تصميم قطعى گرفتم كه نمازهاى نخوانده و روزه هاى نگرفته را شروع به قضا كنم پول مردم را ندارم، هر وقت پيدا

كردم مى دهم، رفت خانه و نيمه شب مرد، تصميم قطعى بود و مرد، هيچ كسى نمى داند كه او سى سال نماز و چهل

سال روزه دارد، هيچ كسى نمى داند كه دويست هزار تومان به مردم بدهكار است، تكليف اين مرده چيست؟

 پيغمبراكرم صلى الله عليه وآله مى فرمايد: مورد آمرزش است. نمازها و روزه ها همه بخشيده است.

 امام صادق عليه السلام مى فرمايد: بدهى به گردنش است تا روز قيامت.(496)

 هشت تا طلبكار مى آيد، آقا دويست هزار تومان به ما مديونى بدهيد. مى گويد: من در دنيا قصد كردم بدهى تو را بدهم، نداشتم، خداوند مى فرمايد: هشت تا طلبكار از كنار بنده ام برويد، در پرونده هاى خودتان گناه نيست؟ خدايا! چرا. خطاب مى رسد: من گناهانتان را مى بخشم، شما از حق خود بگذريد. او در دنيا با من آشتى كرد، او نبايد اينجا گير بيافتد. مى گويند: خدايا از ما بگذر، ما هم از بدهى او گذشتيم.(497) سر و كار گنهكارها با چنين خدايى است.

 والسلام عليكم و رحمة الله و بركاته

 پی نوشت ها:

484) كتاب وسائل الشيعه تأليف مرحوم علامه شيخ حرّ عاملى دانشمند بزرگ و جليل القدر قرن يازدهم هجرى است كه با جمع آورى احاديث نبوى و ائمه طاهرين عليهم السلام قرنهاست كه بزرگان علم و ادب از اين مشعل فروزان بهره مند هستند.

485) كشاف الفهارس، محمد باقر حجتى: 279؛ »محمد بن حسين عاملى مشغرى معروف به شيخ حر عاملى محدث و فقيه و اصولى و متكلم بزرگوار و جامع بسيارى از علوم ديگر كه در شب جمعه 8 رجب 1033 ه . ق در روستاى  مشغره از نواحى جبل عامل زاده شد و در محضر پدر و عموى خود و جد مادرى خويش و دائي پدرش و اساتيد ديگر تلمذ كرد. دو بار به سفر حج و زيارت ائمه عراق و نيز بارگاه امام رضا عليه السلام توفيق يافت و سرانجام در مشهد رضوى مقيم گشت و به منصب شيخ الاسلام و قاضى القضاة نائل آمد. شيخ حر داراى قريحه شعرى سرشارى نيز بوده. از عاملى آثار فراوانى به جاى مانده كه معروفترين آنها كتاب تفصيل وسائل الشيعة إلى تحصيل مسائل الشريعة است. وى داراى آثار ديگرى در فقه و حديث و كلام و ديوان شعر و جز آنها مى باشد. شيخ حر عاملى در 21 رمضان 1104 ه . ق در مشهد رضوى رحلت نمود و در صحن نزديك مدرسه ميرزا جعفر به خاك سپرده شد.«

486) الكافى: 2/338، باب الكذب، حديث 3؛ »أَبِي جَعْفَرٍ عليه السلام قَالَ إِنَّ اللَّهَ U جَعَلَ لِلشَّرِّ أَقْفَالًا وَ جَعَلَ مَفَاتِيحَ تِلْكَ الْأَقْفَالِ الشَّرَابَ وَ الْكَذِبُ شَرٌّ مِنَ الشَّرَابِ.«

487) وسائل الشيعة: 15/209، باب 9، حديث 20297؛ »رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وآله فِي حَدِيثِ الْمَنَاهِي قَالَ: مَنْ عَرَضَتْ لَهُ فَاحِشَةٌ أَوْ شَهْوَةٌ فَاجْتَنَبَهَا مَخَافَةَ اللَّهِ U حَرَّمَ اللَّهُ عَلَيْهِ النَّارَ وَ آمَنَهُ مِنَ الْفَزَعِ الْأَكْبَرِ وَ أَنْجَزَ لَهُ مَا وَعَدَهُ فِي كِتَابِهِ فِي قَوْلِهِ تَعَالَى وَ لِمَنْ خافَ مَقامَ رَبِّهِ جَنَّتانِ أَلَا وَ مَنْ عَرَضَتْ لَهُ دُنْيَا وَ آخِرَةٌ فَاخْتَارَ الدُّنْيَا عَلَى الآْخِرَةِ لَقِيَ اللَّهَ U يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَ لَيْسَتْ لَهُ حَسَنَةٌ يَتَّقِي بِهَا النَّارَ وَ مَنِ اخْتَارَ الآْخِرَةَ وَ تَرَكَ الدُّنْيَا رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ وَ غَفَرَ لَهُ مَسَاوِيَ عَمَلِهِ.«

488) الكافى: 356/2، باب التعيير، حديث 2؛ »قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وآله مَنْ أَذَاعَ فَاحِشَةً كَانَ كَمُبْتَدِئِهَا وَ مَنْ عَيَّرَ مُؤْمِناً بِشَيْ ءٍ لَمْ يَمُتْ حَتَّى يَرْكَبَه.«

 بحار الأنوار: 32/6، باب 20، حديث 39؛ »أَبِي عَبْدِ اللَّهِ عليه السلام قَالَ رَحِمَ اللَّهُ عَبْداً لَمْ يَرْضَ مِنْ نَفْسِهِ أَنْ يَكُونَ إِبْلِيسُ نَظِيراً لَهُ فِي دِينِهِ وَ فِي كِتَابِ اللَّهِ نَجَاةٌ مِنَ الرَّدَى وَ بَصِيرَةٌ مِنَ الْعَمَى وَ دَلِيلٌ إِلَى الْهُدَى وَ شِفَاءٌ لِمَا فِي الصُّدُورِ فِيمَا أَمَرَكُمُ اللَّهُ بِهِ مِنَ الِاسْتِغْفَارِ مَعَ التَّوْبَةِ قَال اللَّهُ وَ الَّذِينَ إِذا فَعَلُوا فاحِشَةً أَوْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ ذَكَرُوا اللَّهَ فَاسْتَغْفَرُوا لِذُنُوبِهِمْ وَ مَنْ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلَّا اللَّهُ وَ لَمْ يُصِرُّوا عَلى ما فَعَلُوا وَ هُمْ يَعْلَمُونَ وَ قَالَ وَ مَنْ يَعْمَلْ سُوءاً أَوْ يَظْلِمْ نَفْسَهُ ثُمَّ يَسْتَغْفِرِ اللَّهَ يَجِدِ اللَّهَ غَفُوراً رَحِيماً فَهَذَا مَا أَمَرَ اللَّهُ بِهِ مِنَ الِاسْتِغْفَارِ وَ اشْتَرَطَ مَعَهُ بِالتَّوْبَةِ وَ الْإِقْلَاعِ عَمَّا حَرَّمَ اللَّهُ فَإِنَّهُ يَقُولُ إِلَيْهِ يَصْعَدُ الْكَلِمُ الطَّيِّبُ وَ الْعَمَلُ الصَّالِحُ يَرْفَعُهُ وَ هَذِهِ الآْيَةُ تَدُلُّ عَلَى أَنَّ الِاسْتِغْفَارَ لَا يَرْفَعُهُ إِلَى اللَّهِ إِلَّا الْعَمَلُ الصَّالِحُ وَ التَّوْبَةُ.«

489) روم (41 : (30؛ »در خشكى و دريا به سبب اعمال زشتى كه مردم به دست خود مرتكب شدند ، فساد و تباهى نمودار شده است.«

 و نيز در اين زمينه رواياتى وارد شده است:

 الكافى: 58/8، حديث 19؛ »أَبِي جَعْفَرٍ عليه السلام فِي قَوْلِهِ U ظَهَرَ الْفَسادُ فِي الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ بِما كَسَبَتْ أَيْدِي النَّاسِ قَالَ ذَاكَ وَ اللَّهِ حِينَ قَالَتِ الْأَنْصَارُ مِنَّا أَمِيرٌ وَ مِنْكُمْ أَمِيرٌ.«

 بحار الأنوار: 349/70، باب 137، ذيل حديث 40؛ »قَالَ الصَّادِقُ عليه السلام: حَيَاةُ دَوَابِّ الْبَحْرِ بِالْمَطَرِ فَإِذَا كُفَّتِ الْمَطَرُ ظَهَرَ الْفَسَادُ فِي الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ وَ ذَلِكَ إِذَا كَثُرَتِ الذُّنُوبُ وَ الْمَعَاصِي.«

 جامع الأخبار: 180؛ »قَالَ النَّبِيُّ صلى الله عليه وآله إِذَا ظَهَرَتْ فِي أُمَّتِي عَشْرُ خِصَالٍ عَاقَبَهمُ اللَّهُ بِعَشْرِ خِصَالٍ قِيلَ وَ مَا هِيَ يَا رَسُولَ اللَّهِ قَالَ إِذَا قَلَّلُوا الدُّعَاءَ نَزَلَ الْبَلَاءُ وَ إِذَا تَرَكُوا الصَّدَقَاتِ كَثُرَ الْأَمْرَاضُ وَ إِذَا مَنَعُوا الزَّكَاةَ هَلَكَتِ الْمَوَاشِي وَ إِذَا جَارَ السُّلْطَانُ مُنِعَ الْقَطْرُ مِنَ السَّمَاءِ وَ إِذَا كَثُرَ فِيهِمُ الزِّنَاءُ كَثُرَ فِيهِمْ مَوْتُ الْفَجْأَةِ وَ إِذَا كَثُرَ الرِّبَا كَثُرَتِ الزَّلَازِلُ وَ إِذَا حَكَمُوا بِخِلَافِ مَا أَنْزَلَ اللَّهُ تَعَالَى سَلَّطَ عَلَيْهِمْ عَدُوَّهُمْ وَ إِذَا نَقَضُوا عَهْدَ اللَّهِ ابْتَلَاهُمُ اللَّهُ بِالْقَتْلِ وَ إِذَا طَفَّفُوا الْكَيْلَ أَخَذَهُمُ اللَّهُ بِالسِّنِينَ ثُمَّ قَرَأَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وآله ظَهَرَ الْفَسادُ فِي الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ- بِما كَسَبَتْ أَيْدِي النَّاسِ لِيُذِيقَهُمْ بَعْضَ الَّذِي عَمِلُوا لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُون.«

490) نهج البلاغه: خطبه 113؛ »فَبَادِرُوا الْعَمَلَ وَ خَافُوا بَغْتَةَ الْأَجَلِ فَإِنَّهُ لَا يُرْجَى مِنْ رَجْعَةِ الْعُمُرِ مَا يُرْجَى مِنْ رَجْعَةِ الرِّزْقِ مَا فَاتَ الْيَوْمَ مِنَ الرزْقِ رُجِيَ غَداً زِيَادَتُهُ وَ مَا فَاتَ أَمْسِ مِنَ الْعُمُرِ لَمْ يُرْجَ الْيَوْمَ رَجْعَتُهُ الرَّجَاءُ مَعَ الْجَائِي وَ الْيَأْسُ مَعَ الْمَاضِي فَ اتَّقُوا اللَّهَ حَقَّ تُقاتِهِ وَ لا تَمُوتُنَّ إِلَّا وَ أَنْتُمْ مُسْلِمُونَ.«

491) يس (61 - 60 : (36؛ »اى فرزندان آدم ! آيا به شما سفارش نكردم كه شيطان را مپرستيد كه او بى ترديد دشمن آشكارى براى شماست ؟ × و اينكه مرا بپرستيد كه اين راهى است مستقيم.«

492) مصباح المتهجد: 847؛ »يا رب و أنت تعلم ضعفي عن قليل من بلاء الدنيا و عقوباتها و ما يجري فيها من المكاره على أهلها على أن ذلك بلاء و مكروه قليل مكثه يسير بقاؤه قصير مدته فكيف احتمالي لبلاء الآخرة و جليل وقوع المكاره فيها و هو بلاء تطول مدته و يدوم مقامه و لا يخفف عن أهله لأنه لا يكون إلا عن غضبك و انتقامك و سخطك و هذا ما لا تقوم له السماوات و الأرض.«

493) صحيفه سجاديه: دعا 16؛ »يَا إِلَهِي لَوْ بَكَيْتُ إِلَيْكَ حَتَّى تَسْقُطَ أَشْفَارُ عَيْنَيَّ، وَ انْتَحَبْتُ حَتَّى يَنْقَطِعَ صَوْتِي، وَ قُمْتُ لَكَ حَتَّى تَتَنَشَّرَ قَدَمَايَ، وَ رَكَعْتُ لَكَ حَتَّى يَنْخَلِعَ صُلْبِي، وَ سَجَدْتُ لَكَ حَتَّى تَتَفَقَّأَ حَدَقَتَايَ، وَ أَكَلْتُ تُرَابَ الْأَرْضِ طُولَ عُمُرِي، وَ شَرِبْتُ مَاءَ الرَّمَادِ آخِرَ دَهْرِي، وَ ذَكَرْتُكَ فِي خِلَالِ ذَلِكَ حَتَّى يَكِلَّ لِسَانِي، ثُمَّ لَمْ أَرْفَعْ طَرْفِي إِلَى آفَاقِ السَّمَاءِ اسْتِحْيَاءً مِنْكَ مَا اسْتَوْجَبْتُ بِذَلِكَ مَحْوَ سَيِّئَةٍ وَاحِدَةٍ مِنْ سَيِّئَاتِي.«

494) بحار الأنوار: 103/7، باب 5، حديث 16؛ »كِتَابٍ كَتَبَهُ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْهِ إِلَى أَهْلِ مِصْرَ مَعَ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِي بَكْر:ٍ يَا عِبَادَ اللَّهِ إِنَّ بَعْدَ الْبَعْثِ مَا هُوَ أَشَدُّ مِنَ الْقَبْرِ يَوْمَ يَشِيبُ فِيهِ الصَّغِيرُ وَ يَسْكَرُ فِيهِ الْكَبِيرُ وَ يَسْقُطُ فِيهِ الْجَنِينُ وَ تَذْهَلُ كُلُّ مُرْضِعَةٍ عَمَّا أَرْضَعَتْ يَوْمٌ عَبُوسٌ قَمْطَرِيرٌ يَوْمَ كانَ شَرُّهُ مُسْتَطِيراً إِنَّ فَزَعَ ذَلِكَ الْيَوْمِ لَيُرْهِبُ الْمَلَائِكَةَ الَّذِينَ لَا ذَنْبَ لَهُمْ وَ تَرْعُدُ مِنْهُ السَّبْعُ الشِّدَادُوَ الْجِبَالُ الْأَوْتَادُ وَ الْأَرْضُ الْمِهَادُ وَ تَنْشَقُّ السَّمَاءُ فَهِيَ يَوْمَئِذٍ واهِيَةٌ وَ تَتَغَيَّرُ فَكَأَنَّهَا وَرْدَةً كَالدِّهانِ وَ تَكُونُ الْجِبَالُ سَرَاباً مَهِيلًا بَعْدَ مَا كَانَتْ صُمّاً صِلَاباً وَ يُنْفَخُ فِي الصُّورِ فَيَفْزَعُ مَنْ فِي السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ إِلَّا مَنْ شاءَ اللَّهُ فَكَيْفَ مَنْ عَصَى بِالسَّمْعِ وَ الْبَصَرِ وَ اللِّسَانِ وَ الْيَدِ وَ الرِّجْلِ وَ الْفَرْجِ وَ الْبَطْنِ إِنْ لَمْ يَغْفِرِ اللَّهُ لَهُ وَ يَرْحَمْهُ مِنْ ذَلِكَ الْيَوْمِ لِأَنَّهُ يَصِيرُ إِلَى غَيْرِهِ إِلَى نَارٍ قَعْرُهَا بَعِيدٌ وَ حَرُّهَا شَدِيدٌ وَ شَرَابُهَا صَدِيدٌ وَ عَذَابُهَا جَدِيدٌ وَ مَقَامِعُهَا حَدِيدٌ لَا يُغَيَّرُ عَذَابُهَا وَ لَا يَمُوتُ سَاكِنُهَا دَارٌ لَيْسَ فِيهَا رَحْمَةٌ وَ لَا تُسْمَعُ لِأَهْلِهَا دَعْوَةٌ، الْخَبَرَ.«

495) الكافى: 430/2، بَابُ التَّوْبَةِ، حديث 1؛ »أَبَا عَبْدِ اللَّهِ عليه السلام يَقُولُ إِذَا تَابَ الْعَبْدُ تَوْبَةً نَصُوحاً أَحَبَّهُ اللَّهُ فَسَتَرَ عَلَيْهِ فِي الدُّنْيَا وَ الآْخِرَةِ فَقُلْتُ وَ كَيْفَ يَسْتُرُ عَلَيْهِ قَالَ يُنْسِي مَلَكَيْهِ مَا كَتَبَا عَلَيْهِ مِنَ الذُّنُوبِ وَ يُوحِي إِلَى جَوَارِحِهِ اكْتُمِي عَلَيْهِ ذُنُوبَهُ وَ يُوحِي إِلَى بِقَاعِ الْأَرْضِ اكْتُمِي مَا كَانَ يَعْمَلُ عَلَيْكِ مِنَ الذُّنُوبِ فَيَلْقَى اللَّهَ حِينَ يَلْقَاهُ وَ لَيْسَ شَيْ ءٌ يَشْهَدُ عَلَيْهِ بِشَيْ ءٍ مِنَ الذُّنُوبِ.«

496) الكافى: 94/5، بَابُ الدَّيْنِ، حديث 6؛ »أَبِي جَعْفَرٍ عليه السلام قَالَ كُلُّ ذَنْبٍ يُكَفِّرُهُ الْقَتْلُ فِي سَبِيلِ اللَّهِ U إِلَّا الدَّيْنَ لَا كَفَّارَةَ لَهُ إِلَّا أَدَاؤُهُ أَوْ يَقْضِيَ صَاحِبُهُ أَوْ يَعْفُوَ الَّذِي لَهُ الْحَقُّ.«

497) بحار الأنوار: 453/75، باب 33، حديث 23؛ »عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ عليه السلام قَال:  َ كَانَ أَحَدُ مَا أَوْصَى بِهِ الْخَضِرُ مُوسَى بْنَ عِمْرَانَ أَنَّهُ قَالَ لَا تُعَيِّرَنَّ أَحَداً بِذَنْبٍ فَإِنَّ أَحَبَّ الْأُمُورِ إِلَى اللَّهِ ثَلَاثَةالْقَصْدُ فِي الْجِدَةِ وَ الْعَفْوُ فِي الْمَقْدُرَةِ وَ الرِّفْقُ لِعِبَادِ اللَّهِ وَ مَا رَفَقَ أَحَدٌ بِأَحَدٍ فِي الدُّنْيَا إِلَّا رَفَقَ اللَّهُ لَهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَ رَأْسُ الْحِكْمَةِ مَخَافَةُ اللَّهِ.«