هدايت‏گرى قرآن براى اهل تقوا

 همچنين در اين آيه »هدى للانسان « نمى گويد ، بلكه مى گويد :

  » ذَ لِكَ الْكِتَبُ لَا رَيْبَ فِيهِ هُدًى لِّلْمُتَّقِينَ «

  آن كسى كه نگهدار باشد ، اين ارزش تقواست .

 خيلى عجيب است كه مى گويد : كل قرآن در كسانى كه خود نگهدار هستند ماندنى است . اين كه مى گويم كل قرآن ، اگر بگوييد از كجاى آيه درآورديد ؟ مى گويم : از لغت » هدى « كه مصدر است ، چون نمى گويد : » ذلك الكتاب يهدى « مى گويد :

  » ذَ لِكَ الْكِتَبُ لَا رَيْبَ فِيهِ هُدًى لِّلْمُتَّقِينَ «

  معنى » هدىً « اين است كه سراسر اين قرآن هدايت گر است . اين ها چيزهايى است كه در آيات قرآن ، خيلى دقيق است و كمتر به ذهن افراد مى رسد .

 برخى دوستان به »ترجمه قرآن« من اشكال مى گرفتند چون ترجمه »بسم الله« را مى ديدند كه همه قرآن ها نوشته است : »به نام خداوند بخشنده مهربان « اما هم كلمه خداوند غلط است و هم كلمه بخشنده . خداوند به معنى مالك است و از لغات رايج قديم ايران است ؛ ايشان خداوند اين ملك و اين مال است . سعدى نيز مى گويد :

  نه بر استرى سوارم ، نه چو اشتر به زير بارم

نه خداوند رعيت ، نه غلام شهريارم

  خداوند رعيت ؛ يعنى من مالك نوكر و كلفت نيستم . پس اولاً همين »به نام خداوند « غلط است و »به نام خدا« صحيح است .

 ثانياً: »بخشنده « معادل لغت »عطى يعطى« يعنى بخشندگى است . »رحمن« اصلاً به معناى بخشنده نيست . اين صد در صد غلط است . »رحمن« و »رحيم« از يك ماده هستند به معناى »مهر « . »رحمن« صيغه مبالغه بر وزن »فعلان « است و »رحيم« صفت مشبهه بر وزن »فعيل« است .

 با اين توضيحات ، معنى صحيح »بسم الله الرحمن الرحيم« اين است : »به نام خدايى كه مهربانيش بى اندازه و رحمتش هميشگى است«. اين معنى صحيح است. آن گاه »هدىً « در آيه را من اين گونه معنى كرده ام :

 در وحى بودن و حقانيت اين كتاب هيچ ترديدى نيست و سراسر آن براى اهل تقوا هدايت است . سراسر از معناى مصدرى درآمده است .