مرتبه ديگرى از عمل اين است كه ظاهر و باطن انسان براى خدا نيست. طرح ظاهر الهى نيست، اخلاص در نيت عمل وجود ندارد. ظاهر و باطن، مادّى است.
بويى از خدا و آخرت در اين عمل استشمام نمى شود.
«مَنْ كانَ يُرِيدُ حَرْثَ الدُّنْيا»
نيت و عمل مادى است. پولى را به مستحقى مى دهد، نيت او اين است كه من اين پول را براى ارضاى نفس خود بخشيدم، عمل و نيت مادى است. به فرموده پروردگار در قرآن مجيد
«لكِنَّهُ أَخْلَدَ إِلَى الْأَرْضِ» بر ظاهر و باطن كار، فرهنگ مادّيت حاكم است.
منبع : پایگاه عرفان
