به شاگردش گفت: خرما نخور. چهار روز بعد مادر اين شاگرد به خدمت اين استاد آمد، ديد خود استاد يك بشقاب خرما گذاشته و دارد مى خورد.
گفت: استاد پسرم! شما چند روز پيش به بچه من نگفتيد خرما نخور؟ گفت: چرا، گفت: پس خودتان چرا داريد مى خوريد؟
گفت: بچه تو هنوز در آرزوى خرما است، من به او گفتم نخور كه دلش را پاك كنم، ولى من خرما نمى خواهم، خرما در آرزوى من است.
اهل تقوا كسانى هستند كه ملائكه، انبيا، ائمه، لقمه هاى غذا، گندم ها كه از زمين بيرون مى آيند، همه آرزويشان را مى كشند، دعا مى كنند، نخودها، لوبياها، عدس ها، هندوانه ها، همه. به آثار الهى نگاه كنيد! همه از خدا مى خواهند: الهى! ما را در دهان بندگان خوب خودت ببر، جاى ما را جاى خودت قرار بده، تو كجا هستى؟ ما را همانجا ببر.
نعمت ها و ارواح طيبه در به در دارند دنبال شما مى گردند، عالم دنبال شما است.
منبع : پایگاه عرفان
