ازهمان روزکه سید جوانان جنت ، گام به گیتی گذاشت وبا درخشش خورشید وش جمالش ، خانه گلین مولا علی وفاطمه زهرا سلام الله علیهما را درخششی دیگر ونوری بیشتر بخشید نام کربلا نیز به زبانها افتاد .
پی نوشت: ۱-پیام عاشورا ، ص ۵۱، به نقل از وقایع الایام خیابانی جلد محرم ونیز منتخب طریحی .
کلمه کربلا ، درست دراولین روزتولد عشق سرخ ومیلاد امام حسین علیه السلام (ع) ودرخانه کوچک زهرا (س) وعلی (ع)- خانه ای که به عبارت یکی از نویسندگان معاصر ازتمام تاریخ نیز بزرگتر است – ورد زبانها گشت وترانه تابناک وسرود سرخی شد که تاریخ تا هستی هست با ترنم آن ، به عرش وفرش وجن وملک ، خواهد بالید.
وتربت کربلا ، این توتیای چشم دل وسرمه سرخ دیده دین ، از همان روزهای آغازین حیات سراسر حق وحماسه حسین بن علی (ع)، قداستی فوق العاده وحرمتی بسیار یافت چنانکه پیامبر اسلام صلی الله علیه وآله آن را ازدست روح القدس گرفته وبامشام مبارک خویش آن را می بوئید وبوسه می زد ، توگوئی به پسرش حسین که تازه تولد یافته بود ، می خواست بگوید : پسرم توازمنی ومن ازتو، ۲ توباکتاب کربلایت که باخون خدائی خویش خواهی نوشت ، دین وآئین مرا برای همیشه بیمه خواهی کرد ، پس من حق دارم خاک کربلای تورا ببوسم .
پسرم ، عزیزم ، حسینم ، ای پاره تنم ونورچشمم ! خوش آمدی وبا آمدنت مرا از فکر فردا وفردا ها آسوده کردی ، من خیلی وقت بود که انتظارتورا می کشیدم .
روزی ام الفضل به محضر رسول اکرم (ص) مشرف شده عرض می کند :
یارسول الله شب خواب عجیبی دیدم ، پیامبر (ص) می فرماید : چه دیدی ؟
ای رسول خدا! گفتنش برایم سخت است .
بگو چه دیدی ؟!
مثل اینکه دیدم پاره ای از تن شریفتان جدا شده ودرآغوش من افتاد !
پیامبر (ص) فرمودند : خیر دیدی ، ان شاءالله دخترم فاطمه پسری به دنیا خواهد آورد وتوآن را درآغوشت جای خواهی داد .
چیزی نگذشت که فاطمه (ع) امام حسین (ع) را بدنیا آورد وچنانکه رسول خدا (ص) فرموده بود من اورا درآغوش گرفته وبه خدمت حضرتش آوردم .
پیامبر (ص) تا نوزاد را دید گریه کرد چنانکه چشمانش پراز اشک شد ، گفتم : یا رسول الله پدرومادرم فدایت باد شما را چه شده چرا گریه می کنید ؟
حضرت فرمود : جبرئیل برایم خبر داد که این فرزندم را امتم به این زودی
می کشند . عرض کردم : همین نوزاد را می فرمایید ؟ فرمود : بلی ، جبرئیل به من چنین خبرداد ومشتی نیز ازخاک سرخ کربلا را برایم آورد .۱
ودرحدیث دیگری است که جبرئیل با خودش مشتی از تربت حسین (ع) را به پیش پیامبر (ص) آورد ، تربتی که بوی مشک خاص وخوشبو ازآن به مشام می رسید وآن را به پیامبر (ص) داده وگفت : ای حبیب خدا ! این تربت ، تربت فرزندت حسین پسر فاطمه است که چیزی نمی گذرد که اورا درسرزمین کربلا مردمانی نفرین شده می کشند … ۲
ودرروایتی نقل شده است که درنخستین سالگرد تولد امام حسین علیه السلام دوازده فرشته با هیئتی خاص ودرحالتی بخصوص به پیشگاه پیامبر اسلام (ص) نازل شده ومی گویند:
ای محمد (ص) ! به زودی می رسد به فرزندت حسین (ع) آنچه که به هابیل ازدست قابیل رسید …
وآن روز(یعنی اولین سالروزتولد امام حسین (ع) فرشته ای درآسمان نماند مگر این که به حضورحضرت رسول (ص) شرفیاب شده واورابه شهادت فرزندش حسین (ع) تسلیت وتبریک گفتند وهریک به عنوان تحفه ، مشتی از خاک کربلا رابه پیشگاه پیامبر (ص) آورده بودند… ۳
وهمین کار دردومین سالروز ولادت امام حسین علیه السلام نیز تکرارشد وپیامبر (ص) که آن روزدرسفربود به همراهان خویش از کربلا گفت وشهادت سید الشهدا وپس از برگشت ازسفر نیز بالای منبر رفتند ودرحالیکه یک دستش را برسرحسینش نهاده بود ودست دیگر رابه سوی آسمان بلند کرده بود فرمود :
پروردگارا! شهادت فرزندم حسین را مبارک گردان واوراسالار شهیدان قرارده انک علی کل شیء قدیر…۱
وپیامبر(ص) بارها وبارها ازکربلا می گفت وتعمد داشت که این حدیث حیات بخش را تکرار کند وهرفرصتی که مناسب می دید از فردای حسینش می گفت ، توگوئی از جانب حق مأموربود که پیشاپیش این فرات فضیلتها وشریعه شهادتها را ، تا فراسوی فرداهای ناپیدا نیز جاری گرداند، باشد که تاابد ، امت بیدار درسایه سار حماسه حسین ببالندوفراموش نکنند که عزت وعشق از عاشوراها ست و بس . دراین زمینه رسول حق (ص) راسخن زیاد است وحدیث بسیار ، که ما تنها به چند نمونه اشاراتی کردیم وبرای تفصیل ببینید کتاب وزین وگرانسنگ سیرتنا وسنتنا را که نوشته بزرگ علامه معاصر آیه الله امینی است ، آن بزرگوار درآنجا بیش از بیست روایت وبا صدها سند ومدرک ازمدارک واسناد اهل سنت را آورده است که همگی حکایتگر این است که پیامبر اسلام (ص) تربت کربلا را تکریم وتعظیم می کردند خوشبختانه این کتاب به فارسی نیز ترجمه شده است .
خون نامه خاک
حضرت ام سلمه ، یکی از زنان بزرگوار پیامبر (ص) است بزرگ بانوئی که پس از ماد صدیقه طاهره فاطمه زهرا (س) یعنی حضرت خدیجه کبری ، هیچ زنی اززنان پیامبر (ص) ، درپارسائی وصداقت به پای اونمی رسد اوبراستی وبحق ‹‹ ام المؤمنین = مادر اهل ایمان ›› بود .
اومی گوید: روزی از روزها که رسول حق (ص) درخانه من بود وحسن وحسین (ع) دربرابر چشمان پیامبر (ص) داشتند باهم بازی می کردند فرشته وحی ، فرود آمد ودرحالی که بادست به امام حسین (ع) اشاره می کرد ، گفت : ای محمد (ص) پس از تو ، امتت این پسرت را می کشند … پیامبر (ص) تا حدیث حسین وکربلایش را شنید ، گریه کرد واورابغل کردند ودرآغوش خویش فشردند ، سپس جبرئیل مشتی از خاک کربلا را به پیامبر (ص) دادند وپیامبر(ص) آن را گرفته می بوئید ومی فرمود : چه بوئی دارد ! بوی بلا وابتلاء می دهد . وسپس روبه من کرده فرمود : ای ام سلمه ! این خاک را ازمن بگیر وبه عنوان امانت آن رانگهدار وهرگاه که دیدی این خاک به خون تبدیل شد بدان که فرزندم حسین را کشته اند، پس آن را از پیامبر (ص) گرفته ودرمیان شیشه ای قراردادم وهر روزکه گاهگاهی چشمم به آن شیشه می افتاد ، بی اختیار می گفتم : روزی که این خاک ،خون شود ، براستی که روزبزرگی خواهد بود … ۱ وچنان نیز شد .
۲-اشاره به حدیث بسیارمعروفی که پیامبر (ص) می فرمود : حسین منی وانا من حسین .
۱-سیرتنا وسنتنا، ص ۵۳، ونیز الارشاد للشیخ المفید ، ص۲۵۰.
۲-سیرتنا وسنتنا ،ص۵۸.
۳-سیرتنا وسنتنا ، ص۶۲-۶۱.
۱-همان ، ص ۶۲.
۱-سیرتنا وسنتنا ، ص ۶۶-۷۵، ونیز الارشاد للشیخ المفید ، ص ۲۵۱.
