گناه تا آخر عمر در حال هجوم به سوى انسان است، همان گونه كه به تمام انبيا و ائمه طاهرين عليهم السلام هجوم داشت. يعنى آنها را نيز استثنا نمى كرد.
چيزى كه هست، هجوم هر گناهى به انبيا و ائمه طاهرين عليهم السلام با شكست كامل مواجه مى شده است. يعنى اين هجوم توان ورود به فضاى فكر آنها را نداشت كه انبيا حتى فكر گناه كنند. انبيا و ائمه طاهرين عليهم السلام هر هجومى از گناه را در همان لحظه اول مى شكستند و نابود مى كردند.
اما انسان ها زمينه قبول، ايجاد مقدمات، مرتكب شدن و فكر گناه و صبر در برابر آن را دارند. خدا مى خواهد كه فشار درونى، عصبى و فشار تلخ گناه و لذيذترين لقمه سفره شيطان را از انسان دور كند. اين خيلى ارزش دارد.
امام باقر عليه السلام در مورد اين مقاومت مى فرمايند: صبر بر گناه مقاومتى است كه درهاى بهشت از ميان اين مقاومت به روى انسان باز مى شود. اين مطلب را اميرالمؤمنين عليه السلام و رسول خدا صلى الله عليه وآله نيز به شكل ديگرى مطرح مى كنند. خدا در قرآن مجيد مى فرمايد:
«أَمَّا مَنْ خَافَ مَقَامَ رَبّهِ وَ نَهَى النَّفْسَ عَنِ الْهَوَى فَإِنَّ الْجَنَّهَ هِىَ الْمَأْوَى » بيشترين آيات و روايات در باب رسيدن انسان به بهشت، مربوط به همين دفع گناه است كه با صبر و تحمل دفع مى شود.
بى محلى كردن و فراهم نكردن مقدمه گناه و خود را حفظ كردن، خيلى براى انسان تلخ است. انبيا نيز مى دانستند كه تلخ است، اما اين صبر، تحمل اين تلخى و مقاومت در مقابل گناه، كليد باز كردن درهاى بهشت است. اين تلخى زلف انسان را با بهشت گره مى زند؛ يعنى گره خوردن انسان به بهشت، به دست صبر در مقابل گناه است.
كسى كه مى خواهد در مقابل گناه صبر كند، لازم است ديدگاه پروردگار عالم، انبيا و ائمه طاهرين عليهم السلام را نسبت به گناه بشناسد. ببيند، بفهمد و لمس كند كه دين، گناه را به چه كيفيتى مى بيند.
فرض كنيد پول حرام از هر راه حرامى كه به دست بيايد؛ «2» مكر، حيله، رشوه، غصب، اختلاس، دزدى، تقلّب در جنسى كه به مردم فروخته مى شود و پول هايى كه اميرالمؤمنين عليه السلام از فروش خرمايى كه خودش كاشته، از خريدار مى گيرد، از نظر ظاهر كه فرقى نمى كنند، چون هر دو سكّه، طلا، نقره و يا اسكناس مى باشند.
منبع : پایگاه عرفان
