تشنه‌ترین لبان
با سبز مویه‌ها
لب‌های نوحه‌ریز عاشقان حسین (ع) است.
و سبزترین عاشقانه را
با گل‌افشان سرشك،
سوگواران حسین می‌خوانند.
و عاطفه‌ترین عطش،
عطش شبنم ایمان حسین است -
در بلوغ سپیده‌ای
به خورشید جمال حق.
هنوز،
در وادی اشك
و محبت
دل بی‌كربلایی نیست،
دلی،
بی‌شقایق خیمه عزا.
هنوز،
خجالت اهل كوفه خط می‌كشد به خاك،
و خواناترین برات است
خط كوفی گل‌های شهادت
در شیرازه فرات رخ عاشقان حسین.
منبع : شعر معروف ترین شاعر تاجیكستان درباره امام حسین(ع)
