انديشه در طبيعت با قدم عقل، براى رسيدن به خدا، انديشه در پيغمبر صلى الله عليه و آله براى رسيدن به فرهنگ جامع و پاك الهى و انديشه در نفس خود: «وَ فِى أَنفُسِكُمْ أَفَلَا تُبْصِرُونَ» تا از درون خود، خدا را بيابيد. چرا؟ چون خدا از شما دور، جدا و بيرون نيست، البته به آن معنايى كه در خطبه اول «نهج البلاغه» وارد شده است. «وَ نَحْنُ أَقْرَبُ إِلَيْهِ مِنْ حَبْلِ الْوَرِيدِ» من از رگ گردن به شما نزديك تر هستم؛ يعنى از جان شما. به نظر مى آيد كه ما نزديك تر از جان به خودمان چيزى نداريم، اما خدا مى فرمايد: نه، جان شما ذره اى از شما دورتر است و نزديك تر از جان شما، من هستم، ولى درك اين مطلب نياز به انديشه دارد. اين كار، يكى از كارها و برنامه هاى ابوذر بود.
رؤيت جمال الهى در آيينه طبيعت
خداى متعال از طريق تفكر و تعقل در عالم طبيعت، خود را به ما نشان مى دهد كه آينه اى براى ديدن من در اختيار شما است. «هُوَ الَّذِى أَنزَلَ مِنَ السَّمَآءِ مَآءً لَّكُم» اوست كه از آسمان براى شما و به نفع شما آب را نازل مى كند. اين چه كتابى است! مسأله آب ها با تابش آفتاب به اقيانوس ها، به اندازه گرم كردن آب، بخار بالا رفتن، ميل بالا رفتن بخار، بعد در هواى سرد به ابر تبديل و بارور شدن، آمدن باد و راندن ابرها، در محل هاى لازم بارش آن را خالى كردن و بعد از خالى شدن، اين بار «منه شراب» بخشى از اين آبى كه از بالا براى شما فرستادم، آب آشاميدنى شماست؛ تلخ، شور و غيرقابل شرب نيست، املاح بيش از اندازه ندارد، براى بدن مضر نيست، رفع تشنگى است، تركيبى از اكسيژن و هيدروژن است كه يكى مى سوزاند و يكى مى سوزد، ولى براى شما خنك، زياد و قابل دسترسى است، مانند طلا نيست كه استخراجى باشد، بلكه به صورت اقيانوس، رود، قنات، چشمه، دريا و درياچه در اختيار شماست. «وَ مِنْهُ شَجَرٌ فِيهِ تُسِيمُونَ» كار بخشى از اين آب نيز اين است كه در آغوش خود، انواع روييدنى ها را پرورانده، به شما تحويل بدهد تا براى دام ها و منافع ديگر خود استفاده كنيد: «يُنبِتُ لَكُم بِهِ الزَّرْعَ وَ الزَّيْتُونَ وَ النَّخِيلَ وَ الْأَعْنبَ وَ مِن كُلّ الَّثمَرَتِ» اين آبى كه نازل مى كنم، براى شما زراعت مى روياند، زيتون مى سازد، خرما به وجود مى آورد و انواع انگورها را به شما تحويل مى دهد: «إِنَّ فِى ذَ لِكَ لَأَيَةً لّقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ» و هر ميوه اى كافى است تا شما انديشه كنيد و بفهميد كه اين ها آثار قدرت، رحمت، حكمت و علم كسى به نام «الله» است. يا نه، انديشه نمى كنيد و چشم عقل خود را مى بنديد، مى خوريد، چاق مى شويد، مى ميريد و خوراك مورچه ها و كرم ها مى شويد. پروردگار متعال مى فرمايد:
در مورد روييدنى ها مانند زيتون، خرما، انواع انگور فكر كنيد، بفهميد كه «من الله» است و نعمتى است كه به شما داده و اين كه براى چه به شما داده شده است؟ لقمه را از فكر و عقل خود عبور بدهيد كه نورانى و خدايى شود، بعد بخوريد.
منبع : پایگاه عرفان
