پیام آوران عاشورا در بیانات مقام معظم رهبری

* امام سجاد(ع)
   
شما ببينيد خون مطهر حسين بن على (عليه السلام) در كربلا در غربت بر زمين ريخته شد؛ اما بزرگترين مسؤوليتى كه بر عهده ى امام سجاد (عليه الصلاةوالسلام) و زينب كبرى (سلام اللَّه عليها) قرار گرفت، از همان لحظه ى اول اين بود كه اين پيام را روى دست بگيرند و به سرتاسر دنياى اسلام آن را، به شكلهاى گوناگون، منتقل كنند.
  
اين حركت براى احياء دين حقيقى و دين حسين بن على و آن هدفى كه امام حسين براى آن شهيد شد، يك امر ضرورى و لازم بود. البته اجر الهى براى امام حسين محفوظ بود؛ مى توانستند او را در بوته ى سكوت بگذارند؛ اما چرا امام سجاد (عليه السلام) تا آخر عمر - سى سال بعد از او، امام سجاد زندگى كردند - در هر مناسبتى نام حسين، خون حسين و شهادت اباعبداللَّه را مطرح كردند؛ آن را به ياد مردم آوردند؟ اين تلاش براى چه بود؟ بعضى خيال مى كنند اين كار براى انتقام گرفتن از بنى اميه بود؛ در حالى كه بنى اميه بعدها از بين رفتند. امام رضا (عليه السلام) كه بعد از آمدن بنى عباس است، چرا به ريّان بن شبيب دستور مى دهد مصيبت نامه ى اباعبداللَّه را در ميان خودتان بخوانيد؟ آن وقت كه بنى اميه نبودند؛ تارومار شده بودند. اين كار براى اين است كه راه حسين بن على و خون او عَلَم و پرچم حركت عظيم امت اسلام به سوى هدفهاى اسلامى است؛ اين پرچم بايد سرپا بماند؛ تا امروز هم بر سر پا مانده و تا امروز هم هدايت كرده است.
    
در ديدار خانواده معظم شهدا، جانبازان و آزادگان استان همدان 1383/4/16
   
      
* حضرت زینب (س)
    
چرا زينب كبرى (س) در چشم ملتهاى اسلامى عظمت دارد؟
   
و اما ولادت حضرت زينب كبرى (عليهاسلام) ايجاب مى كند كه ما دايره ى بحث را، بخصوص در شرايط كنونى بشريت، وسيعتر قرار بدهيم.
   
زينب كبرى يك زن بزرگ است. عظمتى كه اين زن بزرگ در چشم ملتهاى اسلامى دارد، از چيست؟ نمى شود گفت به خاطر اين است كه دختر على بن ابى طالب(عليه السّلام)، يا خواهر حسين بن على و حسن بن على(عليهماالسّلام) است. نسبتها هرگز نمى توانند چنين عظمتى را خلق كنند.
  
همه ى ائمه ى ما، دختران و مادران و خواهرانى داشتند؛ اما كو يك نفر مثل زينب كبرى ؟
  
ارزش و عظمت زينب كبرى ، به خاطر موضع و حركت عظيم انسانى و اسلامى او بر اساس تكليف الهى است. كار او، تصميم او، نوع حركت او، به او اين طور عظمت بخشيد. هر كس چنين كارى بكند، ولو دختر اميرالمؤمنين(عليه السّلام) هم نباشد، عظمت پيدا مى كند. بخش عمده ى اين عظمت از اين جاست كه اولاً موقعيت را شناخت؛ هم موقعيت قبل از رفتن امام حسين(عليه السّلام) به كربلا، هم موقعيت لحظات بحرانى روز عاشورا، هم موقعيت حوادث كشنده ى بعد از شهادت امام حسين را؛ و ثانياً طبق هر موقعيت، يك انتخاب كرد. اين انتخابها زينب را ساخت.
    
قبل از حركت به كربلا، بزرگانى مثل ابن عباس و ابن جعفر و چهره هاى نامدار صدر اسلام، كه ادعاى فقاهت و شهامت و رياست و آقازادگى و امثال اينها را داشتند، گيج شدند و نفهميدند چه كار بايد بكنند؛ ولى زينب كبرى گيج نشد و فهميد كه بايد اين راه را برود و امام خود را تنها نگذارد؛ و رفت. نه اين كه نمى فهميد راه سختى است؛ او بهتر از ديگران حس مى كرد. او يك زن بود؛ زنى كه براى مأموريت، از شوهر و خانواده اش جدا مى شود؛ و به همين دليل هم بود كه بچه هاى خردسال و نوباوگان خود را هم به همراه برد؛ حس مى كرد كه حادثه چگونه است.
    
در آن ساعتهاى بحرانى كه قويترين انسانها نمى توانند بفهمند چه بايد بكنند، او فهميد و امام خود را پشتيبانى كرد و او را براى شهيد شدن تجهيز نمود. بعد از شهادت حسين بن على هم كه دنيا ظلمانى شد و دلها و جانها و آفاق عالم تاريك گرديد، اين زن بزرگ يك نورى شد و درخشيد. زينب به جايى رسيد كه فقط والاترين انسانهاى تاريخ بشريت - يعنى پيامبران - مى توانند به آن جا برسند.
  
سخنرانى در ديدار با جمع كثيرى از پرستاران، به مناسبت ميلاد حضرت زينب كبرى (س) و روز پرستار 22/8/1370
               
همچنان كه مى گوييم امام حسين عليه السّلام اسلام را حفظ كرد، مى توانيم دقيقاً ادّعا كنيم كه حضرت زينب سلام اللَّه عليها هم با ايستادگى خود، اسلام را حفظ كرد. اين ايستادگى، يك رمز و راز و يك عامل اصلى است.
  
در ديدار پرستاران، در آستانه سالروز ميلاد فرخنده حضرت زينب (س) 3/5/1380