دو نوع روزى براى مؤمنان‏

مؤمن از طريق قرآن به اين حقيقت واقف است كه اين روزى بر دو بخش است؛ روزى جمع و محدود و به تعبير قرآن مجيد:
 «يَبْسُطُ الرّزْقَ لِمَن يَشَآءُ وَ يَقْدِرُ» روزى «قَدَر» ى است و فراوان، درياوار و گسترده نيست. روزى ديگر نيز روزى گسترده است. پروردگار براى عده اى روزى تنگ و براى عده اى روزى وسيع مقدّر كرده است. آن كسى كه خيلى زحمت مى كشد تا از راه حلال زندگيش اداره شود و بيشتر از آن نصيب او نمى شود و آن كسى كه بيشتر در مى آورد و بيش از اندازه نيازش نصيبش مى شود، باز مؤمن مى داند كه هر دوى آنها جنبه امتحان الهى دارد.
به تعبير قرآن مجيد: نه به تنگى رزق اوقاتش تلخ مى شود و نه به گستردگى آن مست، متكبّر و خوشحال مى شود. «1» در تنگى و در بسط رزق، خدا را شكر مى كند، البته اين ديدگاهى كه مؤمن نسبت به رزق و روزى و شئون مال دارد بخاطر معرفتش نسبت به قرآن كريم است.
نه در تنگى رزق از خدا نگران مى شود و نه در وسعت رزق از خدا دور مى شود و نه حال خطرناك استغنا به او دست مى دهد كه در وسعت رزق بگويد: من كه همه چيز دارم، ديگر چه احتياجى به خدا دارم؟ اين ها جاى بحث دارد.