پرهيز مؤمن از حرام و موارد شبهه‏ناك‏

 اما اين مؤمن چه كسى است؟ كسى است كه اميرالمؤمنين عليه السلام او را نشان مى دهد. اميرالمؤمنين عليه السلام نماز عشا را در مسجد كوفه خواندند. وقتى بيرون آمدند كه به خانه بروند. قصّاب محل او را صدا كرد. عرض كرد: يا اميرالمؤمنين! مقدارى گوشت مانده است، مى خواهم بروم، آيا آن را براى شما مهيا كنم؟ فرمود: نه. پولى كه از نخل هايم در مدينه براى من مى فرستند را براى تمام سال تنظيم كرده ام، اكنون پول اين گوشت را ندارم. عرض كرد: نسيه ببريد. هر وقت داشتيد بپردازيد. فرمود: آن وقت من در گرو اين نسيه مى مانم تا زمانى كه پول تو را بدهم، هر وقت از كنار مغازه ات عبور مى كنم، وقتى سلام مى كنيم، نگاه تو در سلام كردن اين معنى را مى دهد كه چرا پول مرا نمى آورى بدهى؟ يعنى ما اخلاقاً با هم درگير مى شويم و رفاقت ما مانند سابق نخواهد بود، اما من با شكم خود رفيق تر هستم، شكم من در اختيار من است، نه من در اختيار شكم.