ابن سكّيت از ائمه شعر و ادب و نحو و لغت و حامل لواى علوم غريبه و از ثقات و افاضل اماميه بغداد و مورد تصديق و توثيق علماى رجال و ارباب سير و با خبر از علوم قرآنيه و از شاگردان فراء و ابن الاعرابى و ابو عمرو شيبانى بود . داراى چهارده تأليف در علوم مختلفه است ، او نسبت به اميرالمؤمنين عليه السلامشديداً عشق مى ورزيد و از خواص اصحاب حضرت جواد و هادى عليهماالسلام بود . يك روز متوكل از او پرسيد : دو فرزند مرا بيشتر مى پسندى يا حسن و حسين و فاطمه را ؟ ! ابن سكّيت در برابر اين موجود باطل و باطل گوييش با كمال شجاعت و به خاطر حفظ دينش فرياد زد : قنبر ، غلام على نزد من از تو و پسرانت افضل است ، متوكل دستور داد زبان از پس حلقش بيرون كشند و غلامان وى را زير پاى خود لگدمال نمايند . او پس از تحمل اين مصيبت به رضوان الهى واصل شد و درس حفظ دين را گرچه به قيمت از دست رفتن دنيا تمام شود براى روزگار به يادگار گذاشت.
منبع : برگرفته از کتاب حکایتهای عبرت آموز استاد حسین انصاریان
