راغب اصفهاني در معناي يقين مي گويد: يقين از صفات علم است و آن عبارت است از اين كه دلِ آدمي و فهم انسان آرامش و سكون پيدا كند، با توجه به اين كه حكم مورد يقين ثابت و محقق است.
امام رضا(ع) مي فرمايد: ايمان يك درجه بالاتر از اسلام و تقوا يك درجه بالاتر از ايمان و يقين يك درجه بالاتر از تقوا است و ميان بندگان چيزي كم تر از يقين تقسيم نشده است.
در حديثي امام علي(ع) يقين را به تسليم واقعي معنا كرد و فرمود: التسليم هو اليقين.
مرحوم علامه مجلسي مي گويد: يقين داراي سه مرتبه است: علم اليقين، عين اليقين و حق اليقين كه اين سه مرتبه با يك مثال روشن مي شود: علم اليقين به آتش، مشاهدة آن توسط دود است و عين اليقين ديدن حجم واندازة آتش است و حق اليقين سوختن در آن است. اين سه اصطلاح در قرآن مجيد در سورة تكاثر و واقعه آمده است. امام باقر(ع) توكل بر خدا و تسليم در برابر ذات پاك او و رضا به قضاي الهي و واگذاري تمام امور به خداوند را از آثار يقين ذكر كرده است. قرآن مجيد راه رسيدن به يقين را عبادت مي داند: واعبد ربّك حتي يأتيك اليقين؛ پروردگارت را عبادت كن تا به يقين برسي. بدون عبادت ممكن نيست كسي به يقين نائل آيد. منظور از عبادت، حركات و سكنات ظاهري نيست بلكه حقيقت عبادت و بندگي خدا است كه در آن صورت غير خدا در انسان جاي ندارد. از اين رو از رسول خدا(ص) نقل است كه : اگر نبود شياطيني كه اطراف دل هاي بني آدم را احاطه كرده اند، آن ها حقايق ملكوت آسمان ها و زمين را مشاهده مي نمودند؛ يعني گناه و رذايل اخلاقي مانع رسيدن به مقامات معنوي، از جمله يقين مي شود.
منبع : پاسخگو
