رفیق مثبت و دوست سالم سبب خیر دنیا و آخرت است ، در این باب روایت مهمى از حضرت مولى الموحدین امیرالمومنین على (علیه السلام)نقل شده است که :« جُمِعَ خَیْرُ الدُّنیَا وَالاخِرَهِ فِى کِتْمَانِ السِّرِّ وَمُصَادَقَهِ الاخیَارِ وَجُمِعَ الشَّرُّ فِى الاذَاعَهِ وَمُواخَاهِ الاَشْرَارِ » .خیر دنیا و آخرت در پوشانیدن و حفظ اسرار و رفاقت و همنشینى بانیکان گرد آمده و همه شرّ در پخش اسرار و دوستى با اشرار جمع شده است.اینکه اصرار مى شود که در باطن خود با انبیا و امامان (علیهم السلام) ـ که فعلاً در میان انسان ها حضور فیزیکى ندارند ـ رفاقت و دوستى کنید و در میان انسان هاى روزگار خود با پاکان و نیکان همنشین شوید ، به این خاطر است که همه خوبى ها و حسنات در این بزرگواران جمع است و معاشرت با اینان چه در باطن و چه در ظاهر ; خوبى هاى آنان را در حدّ گنجایش انسان به انسان انتقال مى دهد و وجودشان در باطن و ظاهر بر انسان اثر گذار است .
شیخ طوسى ، آن فقیه بزرگ و مفسر محقق و دانشمند کم نظیر از امام صادق (علیه السلام) روایت مى کند که آن حضرت فرمود :« نَحْنُ اصلُ کُلِّ خَیْر وَمِن فُرُوعِنَا کُلُّ بِرٍّ وَمِنَ البِرِّ التَّوحِیدُ وَالصلاَهُ وَالصِّیَامُ وَکَظْمُ الغَیْظِ وَالعَفْوُ عَنِ المُسىءِ وَرَحْمَهُ الفَقِیر وَتَعَهُّدُ الجَارِ وَالاقْرَارُ بِالفَضْلِ لاِهْلِهِ وَعَدُوُّنَا اصْلُ کُلِّ شَرٍّ وَمِن فُرُوعِهِم کُلُّ قَبِیح وَفَاحِشَه فَمِنْهُم الکَذِبُ والبُخْلُ وَالنَّمِیمَهُ وَالقَطِیعَهُ وَاکلُ الرِّبَا وَاکلُ مَالِ الیَتِیمِ بِغَیْرِ حَقِّهِ وَتَعَدّى الحُدُودِ الَّتى امَرَ اللهُ وَرُکُوبُ الفَواحِشِ مَا ظَهَرَ مِنهَا وَمَا بَطَنَ وَالزِّنَا وَالسَّرِقَهُ وَکُلٌّ وافَقَ ذَلِکَ مِنَ القَبِیحِ فَکَذِبَ مَنْ زَعَمَ انَّهُ مَعَنَا وَهُوَ مُتَعَلِّقٌ بِفُرُوعِ غَیْرِنَا » .ما ریشه هر خیرى هستیم و از شاخ و برگ ما هر نیکى است و از نیکى توحید و نماز و روزه و فرو خوردن خشم و گذشت از بدکاران و احسان به فقیر و توجه به همسایه و اعتراف به فضل اهل فضل است و دشمنان ما ریشه هر شرى هستند و از شاخ و برگشان هر زشتى و بدى است ، از آن زشتى ها و بدى ها ، دروغ و بخل و سخن چینى و قطع رحم و خوردن ربا و خوردن مال یتیم به ناحق و تجاوز به حدود الهى که خدا امر فرموده و ارتکاب گناهان ظاهرى و باطنى و زنا و سرقت و هر بدى و سوئى که از این قبیل است . و دروغ گفت کسى که ادعا کرد با ماست ولى آویخته به شاخ و برگ غیر ماست .
