زهیر بن قین بجلى از شجاعات عرب ، رئیس قبیله و چهره اى سرشناس بود ، مکتب اعتقادى و عملى اش عثمانى بود و در فضاى آن مکتب زندگى مى کرد .
او امام حسین (علیه السلام) را نمى شناخت و به آن منبع فیوضات ، معرفت و آگاهى نداشت و به این خاطر عثمانى مسلک بود و در مسیر مکه به کوفه علاقه نداشت با حضرت دیدار کند . او سعى داشت هر کجا کاروان حسینى اطراق مى کند او به حرکتش ادامه دهد ، و از هر نقطه امام حسین (علیه السلام) به حرکت ادامه مى دهد او اطراق نماید . ناخواسته دو کاروان در یک منزل با هم خیمه استراحت زدند ، چون هنگام ظهر زهیر دست به سفره غذا برد ، سفیر امام حسین (علیه السلام) وارد خیمه او شد و گفت : حسین را اجابت کن ! زهیر گفت : مرا با حسین کارى نیست ، همسرش از پس پرده خیمه به او نهیب زد که تو را شرم نمى آید دعوت حسین را اجابت نمى کنى ؟ !به تحریک همسر شایسته و صالحه اش به سوى خیمه امام حسین (علیه السلام)رفت ، لحظاتى نورانى با امام حسین (علیه السلام) نشست ، در همان چند لحظه با توفیق حق به امام حسین (علیه السلام) معرفت پیدا کرد و آن وجود ملکوتى را شناخت و با همه وجود عاشق او شد چون همه زیبایى هاى معنوى و الهى را در او دید ; از آن لحظه از امام حسین (علیه السلام) جدا نشد تا روز عاشورا با سپر قرار دادن خویش در برابر حسین (علیه السلام) براى ادامه اقامه نماز آن حضرت و مصون ماندن آن جناب از تیرباران دشمن ، به شرف شهادت نائل شد و نام خود را در میان عاشقان حق و حقیقت در جریده هستى ابدى و جاودانه کرد .
آن دل که ز عشقْ چو غنچه شکفتهر نکته که گفتْ ز حسن تو گفت
بیدار غمت از صبح ازل *** تا شام ابد ، یک لحظه نخفت
گوشِ دل هر هشیار دلىْ *** هر نغمه شنفت هم از تو شنفت
مژگانِ منِ دل رفته ز دست *** جز خاک ره کوى تو نَرُفت
از اشک و سرشک روان دلم *** پیداسْت حقیقتِ رازِ نهفت
آن دل که نگشته زطاقت طاق *** حاشا که بود با عشق تو جفت
این غم که نصیب مفتقر است *** هرگز ندهد از دستْ به مفت
انسان با رفاقت و همنشینى با یار موافق و نشست و برخاست با اولیاى الهى و ورود به جمع پاکان ، از پستى حالات بشرى به قله عبودیّت و بندگى مى رسد و از صفات ناسوتیه خالى مى شود و به صفات لاهوتیه آراسته مى گردد ، این حقیقت در دعاى پاکان عالم آمده است :
« وَفَّقَنا اللهُ وَایّاکُم للتَرَقّى مِن حَضیضِ البَشَریَّهِ الى ذَروَه العُبودیَّهِ ، وَرَزَقَنا اللهُ وایاکُم لِلتَّخَلّى عَن صِفاتِ النّاسُوتِیَّهِ والتَّجَلِّى ِبالصِّفَاتِ اللاّهُوتِیّه » .
