با ياد خدا مي توان در مقابل غم هاي عالم سدّي محكم ساخت. پيامبر گرامي اسلام(ص) فرمود: در گفتن لا حول و لا قوة الاّ بالله شفاي نود و نه درد است كه كمترين آن غمّ و اندوه مي باشد.
با ياد خدا و بكار بستن احاديث اهل بيت(ع) در مورد موجبات حزن و از بين برندگان آن مي توان سدي محكم در مقابل غم ها ساخت. با ياد خدا دل ها آرامش مي گيرد. انسان بايد هدف از زندگي را درك نمايد، تا همه چيز حتي مصيبت و مشكلات براي او معنا دار شود و بتواند در مقابل آن ها ايستادگي كند.
قرآن داستان خلقت انسان را به رنج و سختي توصيف مي كند: ما انسان را در رنج آفريديم؛ بنابراين غم و سختي جزء جدا نشدني انسان در دنيا است و ما در اينجا براي لذت بردن و خوش نيامده ايم كه هيچ رنج و سختي نداشته باشيم.
بدين جا نه پي حشمت و جاه آمده ايم از بد حادثه اينجا به پناه آمده ايم
بنابر اين نبايد انتظار داشت كه هيچ غم و مشكل و سختي نداشته باشيم. مهم آن است كه در مقابل اين ها صبور باشيم، ايستادگي كنيم، تسليم نشويم،هدف زندگي را درك كنيم و دل به خدا بسپاريم.
دل دروازه اي باز دارد و نمي شود جلو خطوراتي را كه موجب ناراحتي مي شود گرفت، ولي مي توان با سلاح اميدواري و تلاش، فردايي مطمئن ساخت و بدان اميد بست. اميد غم را از بين مي برد. البته گناهان مي توانند باعث غم شوند. اشخاص گناهكاري كه هنوز اميدي به نجات آن ها است، به غمي بزرگ مبتلا مي شوند. رسول گرامي اسلام(ص) فرمود: پيوسته اندوه و غم همراه مؤمن است تا گناهي برايش باقي نماند.
منبع : پاسخگو
