هماهنگى با اهل بيت قدس سرهما

از آثار مهر و محبّت پاك و عشق تابناك به پيامبر صلي الله عليه و آله و امامان معصوم قدس سرهما الگوگيرى از اخلاق و روش و منش آنان و هماهنگى اعمال و اطوار با فرهنگ آنان است .
عاشق پيامبر ، پيامبر صفت مى شود و اين پيامبرصفتى محصول و نتيجه عشق به پيامبر صلي الله عليه و آله است . عاشق اهل بيت قدس سرهما ، اهل بيت قدس سرهما صفت مى شود و اين اهل بيت صفتى بدون ترديد ميوه شيرين و محصول شيرين و محصول پر بار عشق به اهل بيت قدس سرهما است .
اگر در روايات ومعارف ما آمده :« سَلْمانٌ مِنّا أَهْلَ الْبَيْتِ » . سلمان از ما اهل بيت است .
به اين معناست كه سلمان متخلق به اخلاق ماست ، همرنگ ماست و از نظر مقام در طول روش و منش و اطوار ماست و ايمان و اعمال و اخلاقش بوى ما را مى دهد .
چون كه گل رفت و گلستان شد خراب   بوى گل را از كه جوييم ؟ از گلاب
اميرالمؤمنين عليه السلام در نهج البلاغه از انسانى به عنوان برادر الهى اش ياد مى كند كه اوصاف و حالاتش در حدّ خودش اوصاف و حالات پيامبران و خود اميرالمؤمنين عليه السلام بود .
از فرمايشات اميرالمؤمنين استفاده مى شود كه آن مرد از شدت محبّت و عشق به پاكان و به خصوص عشق به مولاى متقيان و امام عارفان و اسوه مجاهدان ، رنگ و بوى پاكان و بويژه حضرت امام على عليه السلام را گرفته بود و اعمال و رفتار خود را هماهنگ با آن حضرت نموده بود ، امام درباره او مى فرمايد :
مرا در گذشته برادرى الهى بود ، كوچكى و حقارت دنيا در نظرش او را در نظرم بزرگ مى نمود ، از سلطه و حكومت شكمش آزاد مى زيست ، آنچه را نمى يافت و در دسترس نبود آرزو نمى كرد و هرگاه مى يافت و در دسترسش قرار مى گرفت اسراف و زياده روى نداشت ، اكثر روزگارش را به خاموشى و سكوت سپرى مى كرد و اگر به سخن گفتن مى نشست با سخن حق و آراسته به برهانش بر گويندگان پيروز مى شد و تشنگى پرسندگان را به زلال معرفت فرو مى نشاند ، افتاده بود و او را ناتوان مى شمردند ولى هنگام كوشش و جهاد شير خشمگين و مار زهرآگين بود ، تا نزد قاضى نمى آمد اقامه دليل و برهان نمى كرد ، احدى را به كارى كه در مثل آن عذر مى يافت ، سرزنش نمى نمود تا عذرش را بشنود ، دردى را جز هنگام بهبودى اش شكايت نمى كرد ، چيزى را كه مى گفت انجام مى داد و آنچه را مى خواست عمل نكند وعده عمل نمى داد ، اگر در سخن بر او پيروز مى شدند ، در سكوت مغلوب نمى شد ، بر شنيدن حريص تر از گفتن بود ، هرگاه دو كار پيش مى آمد دقت مى كرد كه كدام به هواى نفس نزديك تر است ، به مخالفت با آن برمى خاست ، اى مردم ! شما را به اين اوصاف و ملازمت و رغبت به آن ها سفارش مى كنم ، پس اگر آراسته شدن به همه آن ها را قدرت نداريد ، آگاه باشيد ! كه به دست آوردن اندك بهتر از ترك بسيار است .
نقطه قابل توجه هماهنگى و رنگ پذيرى از فرهنگ پاك و ناب آن عرشيان بى بديل براى خود و نزديكان است ؛ كسى كه به زن و فرزند محبّت پاك و عشق تابناك دارد بى ترديد به تربيت و رشد و تكامل زن و فرزند و سعادت دنيا و آخرتشان توجه عميق مى كند و به گونه اى با آنان رفتار مى نمايد كه از خزى و خوارى دنيا و عذاب و كيفر آخرت در امان بمانند .
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا قُوا أَنفُسَكُمْ وَأَهْلِيكُمْ نَاراً. . ..
اى مؤمنان ! خود و خانواده خود را از آتشى كه هيزم آن انسان ها و سنگ ها است حفظ كنيد . . .
مهم اين است كه در اين آيه شريفه كه حضرت حق فرمان واجب مى دهد خود و زن و فرزند و اهل خويش را از امورى كه نتيجه اش آتش قيامت است ، حفظ كنيد ؛ خطابش به اهل ايمان است ، اهل ايمانى كه محبّت و مهرشان به اهل بيتشان ناشى از ايمان آنان مى باشد ، آن محبّت و مهرى كه از آثار مثبتش حفظ زن و فرزند از اعمال و حالات و اخلاقى است كه دامن زدن به آن جز آتش فرداى قيامت محصولى ندارد ، مؤمن واقعى مى كوشد كه تمام اعمال و رفتار خود و خانواده خود را هماهنگ با دستورات و اوامر اهل بيت عصمت و طهارت قدس سرهما كند .