انسان اگر بتواند از خودش بگذرد، از همه چیز غیر از خدا خواهد گذشت. عمده مانع انسان بین انسان و خدا، خود خواستن است. این خود خواستن اگر تبدیل به خدا خواستن شود انسان در حرکت قرار گرفته است. وقتى که انسان از خود بگذرد و خودى دیگر وجود نداشته باشد، دیگر مانعى در راه انسان وجود نخواهد داشت، چون وقتى خود وجود دارد، براى تامین این خودْ انسان دچار آمال ها مى شود، آرزوها به او هجوم مى آورند، خواسته هاى مختلفى پیدا مى کند، کشش ها او را جذب مى کنند، موانع مى توانند قدرتشان را بر انسان تحمیل کنند، اما کسى که از خود گذشته باشد، دیگر به چیزى بند نیست، موجودى است به تعبیر قرآن مجید، «کلمه طیّبه»، سبک در فضاى ملکوتى و الهى، هر چه هم بخواهند مانع او شوند که حرکت نکند نمى شود، مى رود.
