اولین منزل، منزل دنیاست ؛ یعنى تامین قدرت و نیرو، چون بدن اگر سالم باشد، روح و نَفْس و عقل هم سالم است: «العَقلُ السَّلیمُ فِى الجِسمِ السَّلیمِ». یک منزل ریاضت ما دنیاست، دنیا جلوه ها و زینت ها و طلاها دارد، نقره ها دارد، رختخواب ها دارد، زیبارویان و پرى رویان دارد، دختران و زنان زیبا دارد، کشش ها دارد. این ریاضت عجب ریاضت سختى است که پیغمبر و قرآن و ائمّه مى فرمایند که از دنیا به حلالش قناعت کنید و در حلالش به نیازتان قناعت کنید، کدام درویش هندى و درویش خانقاهى در دنیا چنین ریاضتى کشیده که پیغمبر به مومن گفته بکش، از دنیا به حلالش قناعت کن: «الّلهُمَّ اغْنِنا بِحلالِکَ عَنْ حَرامِکَ» یک خطّ نورانى عرفان «وبِطاعَتِکَ عَنْ مَعْصِیَتِکَ»4، آن وقت خدا و پیغمبر مى فرمایند: دنبال حلال رفتن از برداشتن شمشیر، سخت تر است.امیر المومنین در نهج البلاغه از تقوا حرف مى زند، داد مى زند، اشک مى ریزد، به وجد مى آید آخر سخنرانى اش مى گوید: واى که تقوا با این همه عظمتش تعداد دارندگانش در تاریخ بشر بسیار کم است. این ریاضت است که همه حاضر نیستند در آن شرکت کنند، آیا همه حاضرند از شهوت بگذرند؟! حاضرند از کشش هاى دنیایى بگذرند؟! من ممکن است الان وسیله نداشته باشم و این بحث ها ما را مست کند، چشم هایم هم حالت به خودش بگیرد و گردنم کج شود و یک صورت عرفانى جالبى براى من درست شود و خودم گول خودم را بخورم.
