آن نیمه شب تاریک وقتى از روى بام خانه هاى بغداد براى دزدید مى رفت، در آن فضاى ساکت و هواى آرام صداى ناله شنید، نشست، دید کسى نصف شب براى عبادت بلندشده، نمى دانم کیست؟ چه باحال هم مى خواند :«اَلَمْ یَاْنِ لِلَّذِینَ ءَامَنُوا اَن تَخْشَعَ قُلُوبُهُمْ لِذِکْرِ اللّه ِ»12.آیا براى اهل ایمان وقت آن نرسیده که دل هایشان براى یاد خدا و و قرآنى که نازل شده نرم و فروتن شود ؟بندگان من هنوز وقت آشتى شما نشده؟! وقتش چه موقع است، چرا مرا این قدر به انتظارتان مى نشانید؟! چه موقع مى آیید؟! نمى آیید؟! «اَلَمْ یَاْنِ» نمى آیید؟! برگشت و گفت : مولاى من، با من هستى؟! آمدم، مرا صدا مى زنى؟! آمدم، برگشت و به خود گفت : از شهر بیرون بروم، نزدیک دروازه رسید، هنوز هوا تاریک بود، دید صدا از داخل خرابه مى آید، خوب گوش داد، دید قافله سالارِ قافله تجارتى است که مى گوید : تا هوا تاریک است سریع بلند شوید، نمازهایتان را بخوانید، بارها را ببندید، بار کنید برویم، تا این حیوان خطرناک، این دزد بیرون بغداد ممکن است بیاید. بر سر خود زد.
نزدیک خرابه گفت : قافله سالار مردم را نترسان، کاروانیان را ناراحت نکن، آن حیوان درنده اى را که از آن مى ترسیدید، امشب افسار کرده ام. خدایا نفس ما افسار مى خواهد، باید آن را ببندى ما دیگر نمى توانیم آن را ببندیم، چموش شده است.
1 . فجر (89) : 27 ـ 28.
2 . نور (24) : 33.
3 . نهج السعاده: 6/152.
4 . نور ( 24 ) : 26 .
5 . نور ( 24 ) : 26 .
6 . قلم (68) : 4.
7 . تفسیر آلوسى: 24/93 ذیل : آیه 16 سوره غافر.
8 . الکافى: 5/163 (بغیر از لا حول ولا قوّه الاّ باللّه ).
9 . بقره (2) : 138.
10 . دیوان اشعار حافظ شیرازى
11 . بحار الانوار: 99/56.
12 . حدید (57) : 16.
