حسين انصاريان، قم، مركز علمي تحقيقاتي دارالعرفان،[بي تا]،31 صفحه، جيبي.
نگاهي است اجمالي به شخصيت وفضايل امام سجاد (ع) و بررسي مفاد برخي از ادعيه مأثوره از آن حضرت در صحيفه سجاديه. در اين كتاب نخست به توصيف كتاب صحيفه سجاديه پرداخته شده و نقش و تأثير مناجات امام زين العابدين (ع) در جامعه اسلام تبيين مي گردد. سپس نگاهي كوتاه به زندگاني امام سجاد (ع) با توجه به عصر خفقاني كه بني اميه در زمان آن حضرت بوجود آورده اند و آزار واذيت هاي فراواني كه امام سجاد (ع) از دست حاكمان ظالم بني اميه متحمل شده بود منعكش گرديده است. نويسنده به زمينه سازي و گشترش فرهنگ عاشورا توسط امام سجاد (ع) اشاره نموده وآن حضرت را بنيان گذار فرهنگ گريه، سوگواري و دعا معرفي نموده است. وي شخصيت امام سجاد(ع) را از منظر اخلاقي و معنوي توصيف نموده و نوع نگاه امام زين العابدين (ع) به حيات ومرگ را بيان كرده و برخي از دعاهاي صحيفه سجاديه را تفسير مي نمايد. نويسنده بر اين باور است بر طبق برخي از روايات و برخي از دعاهاي مندرج در صحيفه سجاديه طول عمري كه درحال اطاعت و بندگي خداوند صرف شود كاملا مطلوب است و اين مسأله جزء خواسته هاي ائمه (ع) نيز بوده است. براي تبيين مسأله فوق الذكر حكاياتي پند آميز از زندگي برخي از علماي شيعه در باره صحيفه سجاديه نقل نموده است.
منبع : روابط عمومی و امور بین الملل مرکز علمی تحقیقاتی دارالعرفان الشیعی
